Beni güzel hatýrla diyordu ayrýlýrken
Erkek; her zamanki sözleri der gibi baktý ardýndan
Ama sandýðý gibi olmadý
Günler haftalar aylar geçti…
Ne bir haber ne bir ses vardý iþte
Bitmiþti gerçekten
Ýnanmak istemese de…
Dünya rengini siyaha bürümüþtü
Ýçinde buruk bir acý, keder býraktý

Geçiyordu günler her zamanki hoþluðunda
Bir gün bir haber duydu
Evlenmiþ diye…
Ýçi burkuldu
Hala unutmamýþ/tý
Döner diye bekleyen gözleri doldu
Ama aðlayamadý iþte..
Erkekler aðlamaz/dý
Öyle öðrenmiþti
Midesine kramp girdi
Boðuluyor/du…

O an anladý ki her þey için geç/ti
Elindekinin kýymetini þimdi anlýyordu
Ama geç kalmýþtý
Anýlarýyla teselli bulup aþkýný gömmeliydi
Onunla geçirdiði anlarý düþünerek mutlu olmayý istedi
Ama olmuyordu iþte
O yoktu yanýnda
Kendinden nefret etti
Ona geç kalmýþtý bir kere
Ýçini daðladý bu ayrýlýk…
Kimse onun gibi olmayacaktý
Kimse dokunmayacaktý
Öpmeyecekti…
Aþk onsuz yaþanacaktý belki de..
Bir nefes aldý
Yutkundu acýsýný
Uzaklarý özledi
Söyleyemedi…

H.DENÝZ HATÝPOGLU
2012