seninle ayný çatý altýnda buluþamamaktan…
hayatýn kendisinden daha çok, bu hayatý sensiz yaþamaktan daralýyorum…
alýp baþýmý gidememekten…
özgün bir yaþam kurup da özgürce yaþayamamaktan…
birilerinin baskýlarýyla her gün biraz daha yozlaþmaktan…
kalabalýklar içine dalarak yalnýz yaþamaktan daralýyorum…
alýp baþýmý gidecekken, kendimi sýrtlayýp taþýmaktan daralýyorum…

kötü olmamak adýna hatalarý göre göre susmaktan…
hep susmaktan, sustukça üzerime gelinmesinden…
riya dolu sohbetlerden, iki yüzlü hayatlardan…
eskileri düþünmekten, hep eskilere takýlýp kalmaktan…
Ayný yüzlerin, ayný yalanlarla, sürdürdükleri yalan rolleri izlemekten
yeni olan hiç bir þeyin kar etmediðini yinelemekten…
binlerce ölüm haberi alýp da bir türlü ölememekten daralýyorum…

sen gelmediðinden itibaren çok þey deðiþti,
ben deðiþtim,
kurallarým deðiþti…
Deniz ektim topraklarýna,
indirdim gemilerimi ambardan.
Gemilerim iþgal edecek seni,
ama uzattýðýn güller önlemekte,
dikenlerini kuþanýp saldýrarak…
Bir daha yüzebilir mi gemilerim,
sellere kapýlmýþ dünyamda,
bilemiyorum.
Bir anlatabilsem
elinden tutup
bir tek seni yanýmda götürmek istediðimi
ve buna ikna edebilsem,
bu savaþa gerek kalmayacak…
bir türlü anlatamýyorum…
konuþtukça anlatamadýðým her þeyden,
daralýyorum… bunalýyorum…