Kainat içinde bir zaman diliminde, bu yaþlý gezegende bir memleket, bir Ýstanbul. Hayatlar, kaderler, yaþananlar ve yaþananlarýn ortasýnda kalanlar var. Siyaset, ticaret, yargýlanan geçmiþ, harcanan bugün, haczedilen yarýnlarýn ortasýnda kalanlar var. Herþey boþ, Aþk olmadýkça yürekte... Herþey boþ, Aþk ile uyanmadýkça, nefesine karýþmadýkça, merhametinde güç bulmadýkça...
Haykýrýþlar, isyanlar, þehit haberleri, hýrs, kin, nefret, kudret söylevleri ve saðýr eden bir sessizlik. Þehitlerin her damla kaný ile delik deþik olmuþken yüreklerin þafaðýný umut etmekten vaz geçmemektir esas olan. Bir milletin en güçlü olduðu vakit bölünmediði vakittir, hatýrlamak, hatýrlatmaktýr esas olan... Velhasýl... her daim esas olan yürek, Aþk'dýr...

Ne kadar þanslý olduðumu düþündüm. Yüreðimden gelen bir gülümseme düþünceme eþlik etti, sýcacýk, sevecen. Ruhumun zavallý bedenime þefkatle sarýlýþýný hissettim
ve yüreðimdeki, yanýbaþýmdaki Aþk ile þükrettim, yine. Beni, sonsuza kadar terk etmemesini dilediðim, bu anlatýlmaz hisse teslim ettiðim için þükrettim.
Hiç gitmediðim yemyeþil vadilerde hür olmayý, ýslanmadýðým berrak çaðlayanlarýn coþkusunu anladýðým, duyduðum, hissettim için þanslýyým, baþka ne isteyeyim ki...
Karamsar olmak için birçok neden yaratmýþ kendine insan, mutlu olmak için ise o nedenleri yok edecek bir mucize beklemiþ. Unutmuþ. Ýçinde hapsolan Ruh'u
unutmuþ ya da uykuya yatýrmýþ, yalan dolan, kandýrýlmýþ uykusuna. Hayat, bir kayýp ruhlar ormaný diye yazmýþtým sözlüðüme ve aþýk olmanýn bedeli de bu ormanýn
ortasýnda kalmak. Kabuslardan korkmadan geçen Aþk'ýn sessiz isyanlarýn hüzün uçurumlarýna düþmesi beyhude bir sýnama, bir anlýk Ay tutulmasý vakti...
Bazen çok kolay dile gelir sözcükler: seni, hislerini anlatýr ve bazen kifayetsiz kalýr cümleler. Boðazýna tek bir yutkunma takýlýp kalýr, bir türlü geçmez göðüsünün
ortasýndaki sýzý, kalp aðrýsý sanýrsýn, oysa deðil. Ne þan þöhret, ne meta, ne doktordur bu derdin devasý, ilacý: içinin içinde. Kat kat sarýp sarmaladýðýn, kilit kilit
üstünde hapsettiðin kendi hakikatinde dermanýn...
Henüz yazýlmadý yüreðin alfabesi, öyle bir sýr ki, bedbaht eden birçok kaderi... Benim istediðim, Aþk'ý ilk dilediðim o an, onu harf harf yazmak... Sonra, ilmek ilmek
söküp onu ruhuma sarmak ve hep sadece Aþk olmak, sadece... Tüm renklerine bulanmak istedim, kýrmýzýyý kanýmdan çoðaltýp alev alev yanmak, Aþk ile.
Hayat ile kör olmayý deðil, Aþk ile bakmayý seçtim ben...

eylül