Kuþ;
sonrasý soyunduk, çok uzun susarak!
Sonrasý iþte bildiðimiz bakir saðanak, bulut bakýþlarýnla çoðalarak!
Gövden; yurdum!
Vaktinden önce büyütülen çocuklar gibi,
ýslak!**
.
.
.
Sevgilim,
teninde çocukluðumun izleri... En mavi yaným senin!
Aðzý aþk kokan göðün seviþiyor bulutlarýmla,
býrak arýnsýn miþ'li geçmiþim
hecesiz yaðmurlarýmýzla
varlýðýn; nasibim!


Eksilmeyen zamanýsýn,
sende mahsur kalan baharlarýmýn!
Merhabalarýn yaralarýmý ne zaman öpse
avuçlarýn lirik bi' haziran
Saðalt acýmýn dilsizliðini Efsun'dan
babasýz mevsim kýrýðýdýr yalnýzlýðým
yüzümü iþgâlinle eskiyen!

Yokluðunda,
çok öl(-dürül)düm bilsen!
Düþlerim erdemsiz karanlýklara devrilirken
uysal, kimsesiz bir cinayettim!

Adýn; diriliþim
soyundukça sana
sanki þimdi daha çok þair(in)im!

Ben seni,
nedensiz
ben seni,
dinsiz
ben seni,
kitapsýz
ben seni,
Tanrýsýz
ben seni,
ben seni,
yurtsuz
ben seni


...


**Taha Burak Aðaðolu