biz paramparça hayalden
bir kompozisyon kurduk
rüzgâr sallanýyordu sarhoþ zamanda
sahte gözyaþlarýndan
kapatýyorduk perdeleri




ah bu þehir
geceleri düþsüz dolaþýr
kirli sarý ampullerin altýnda
kýrmýzý ruganlý
bir kýz çocuðu geçer aklýmdan
açýyor muyuz ellerimizi duaya
o nefes ki ateþ yaðardý gökyüzünden
yüksek binalarýn kapýlarýna




ne çok sahaf var
köþelerinde tozlu hikayeler dururdu
ben bir romanýn ortasýnda kilitli
yýpranmýþ sayfalarý çevirdim
biri kopardý
herhangi þeyler arasýna




o eski yazýtlar
gazeteden geçen punto haberler
biz oturup okuduk
gümüþ bir dal kýrýldý
kurumuþtu o yaz
kabukaðacý öpünce
bir fahiþenin dudaðý kanadý
biz geride kaldýk
yalnýzdýk
hikayelerde