Pencereden izliyorum þehri ; biraz ýslanmýþ gibi ,
duruyor öylece.
Pembemsi ve mazot kokulu þehre ,
sadeliðini soruyorum insanlarýn.

Bu saatte ,
þehre
kanat çýrpýyor kuþlar.
Ve ben þehre bakýyorum , aslýnda daha çok gökyüzüne.
Hala kanat sallýyor kuþlar ‘aþaðý , yukarý ‘
Elimi sallýyorum kuþlara ‘saða , sola ‘
     
Gece soðuk, þehir de ýslak olunca
yakýn yerlere uçuyor kuþlar ;
kiremitlerin karþý çatýsýna ,
tünüyorlar.
Ben þehre bakýyorum ve daha çok çatýlara
yarasalar geliyor aklýma
ardýndan
Bandini’yi geçiyorum içimden
-Arturo Bandini- diyorum
Ve þehre bakýyorum ama daha çok yýldýzlara
‘Bandini , okuyacak ve yazacak birkaç kitabýný daha bulabilseydim buralarda ,
sanýrým öncelikle okurdum’. diyorum

Þehrin pembemsi rengi eflatun bir hal aldý
ve ben eflatunumsu ve soðuk kokan þehre soruyorum insanlarýn dinginliðini.

Sabah doðmak üzere ,
iri taneleriyle hava durumu ve asmalar çatýþma halinde sanýrým...

Bir serserinin babasý gibi ,
müziði ve dekoru deðiþtirin diyenler
yataklarýndan kalkacaklar dik bir þekilde týpký
trafik lambalarý ve bekçi kulübeleri gibi.

Açýk laciverte dönüþtü rengi þehrin ;
artýk ýþýðý kapatabilirim.
Ve pencereden baktým yeniden
aslýnda belediye otobüsleri
hiç de fena fikir deðildi ;
þimdi bir yolcu daha binmiþtir.

Koyu beyazýnda sabahýn ; soðuk bir mavilik inceden
ve kuþlar kanat çýrparsa penceremden görebileceðim mesafeden
umulmadýk uçacak kuþlarýn gürültüsü
ardýndan avucumda kalan bu ekmek içine dökülecek.

Hazýrlanacaðýz hep beraber ;
çay saatleri , ders aralarý , telefon konuþmalarý , film aralarý ; konsantrasyon eksikliði gibi ...

Ayaðýna basýyor kuþlar.
ve ayaðýnýn altýndaki ekmek içi kuþlarýn.

Kýrlardan
tek tek koparýlan filizler ya da o kýr çiçekleri gibi
herhangi birisi de açacak yataðýndan.

Kedinin kovaladýðý yerde
fare , deliðine giremeyecek kadar piþmansa ;
ayný anda sabah kahvaltýsýndan bir yudum daha çay içenler
hepsi týpký anlamlar ve karmaþalardaki gibi.
Ve bunlar çaðrýþýmý deðil sabahýn
figüranlarý bu yazýnýn,
sadece gerçek olanlarý anýmsatýyorum kaðýda.

Þimdi ýþýklarý ve kýrmýzý perdeleri yanýyor evlerin ;
akþam doðmak üzere.
Kuþlar , akþamlarý daha canlý ve yorgun karþýlýyor
ve bir çay daha yudumluyorum masamdan.
Evet bu bekçi kulübeleri ve trafik lambalarýydý , hiç uyumayan
ve belediye otobüsleri ,
sanýrým bir kiþi daha inmiþtir
fena fikir olmadýðýndan..

Bu gün dönümü sonunda bir yazý daha yazýyorum içtenlikle
fena yazýlar deðil bunlar.
Ustaca yazabilmek isterdim ,
Bandini gibi..

Ve yýldýzlara bakýyorum ,
Birkaç tanesi yanýp kayboluyor gözlerimde.
Bandiniye bakýyorum ,
kuþlara ,
çatýlara ,
evlere
ve perdelerine evlerin
kaðýda bakýyorum sonra ,
soluk benizli esmer kaðýda
tümceliyorum gördüklerimi
usta bir þair edasýnda..

Tüm bunlar ayný günün farklý koþullarý ya da farklý rengindeyken evrenin
ve evlerin yalnýzlýðýnda yürüyen o çocuklar
düþ göremeyecek kadar , hürlerse sýcaktan ,
ýsýnabilmek için daha çok adýmlarlarsa caddeleri ;
elimdeki ekmek içlerinden uzatýyorum sabaha
belki umulmadýk kanatlara çarpar diye.
tünüyor gibiyim odama ve caddelere yürüyorum.
Soðuk , karanlýk
ve sert , yerleri adýmlýyorum .
Geri dönüyorum sonra ;
evime , tüm zamanlarýna övünen kahramanlarýn döndüðü gibi
dönüyorum.
Sert harfleri kullanýyorum anlatabilmek için sevgilerini ;
Sýcaktan alabildiðince hür olan o çocuklarýn manzaralarýysa ;
yazý yazýyorum daha fazla ,
þiir biriktiriyorum ,
soðuk nöbetler tutuyorum sayfalara.
Bunlarýn hiç biri sokaklarda okunmasa bile ,
küçük yaþlarýna alfabeyi anlatýyorum ;
kahramanlýk yapmadýðýmý bilerek ;
þýmartýyorum kelimelerini ve ellerinden tutuyorum.
Onlar rüzgardan salýncaklarýnda bir ileri bir geri büyürken.
Fante diyorum ; Bandini ve Salinger elbette
ardýndan yýldýzlara bakýyorum
her birimizi ayný anda örten yýldýzlara nöbet tuuyorum.