Bilinmeyenin göbeðinde filizlenen fidan,
Taþýn taþlýðýný, topraðýn topraklýðýný bilmez;
Hýrpanî bir zaman dilimi yaþar içinde,
Nereden neyi alabilirse o kadar mutlu
Beklediði bir þeyler var olsa da, yabancý:
- Tutamaz yaralý yapraðýný dallar üstünde.

Hayat kýrýlgan esintiler yaratýr bazen,
Ayakta kalanlardýr farkýnda olanlar.
Sevdayla dövüþür iki genç yavaþ yavaþ
Nitekim her sabah aziz ýþýklarla gelir.
Hiç yaþanmamýþ umutlara açýlýr gözler.
Sürekli hazin bir açlýk kaygýsý içinde,
Savaþlardan barýþlardan býkmýþ halklar;
Susmalý artýk düþüncenizin arsýz çaðrýsý:
Sýrf insanlýk için; hep daha kalabalýk
Hep daha yetersiz sayýlýyorsa yýldýzlar;
O zaman utanç taþýyan ellerimize bakýn?

Þüphesiz bir cevabý olacak bu çatlaklarýn.
Nasýr tutmuþ kamburu çýkmýþ düþlerimiz:
- Ki bizim olmayan nedir þu âlemde?
Bilmediðimiz inanmadýðýmýz asi sorular
Birileri tarafýndan yaratýlmýþ, ne yazýk!
Mümkün deðil bu yollardan dönmek:
Geride çok hasta var, hastalýk var;
Düþünsel suçlara iþlendi tarih sayfalarý
En dolu sayfasýna bakýp yazýldý þiirler;
Ve görkemli savaþlarýmýz marifet gibi...

***

Ah, insan kanýyla çalýþan robot fikirler!
Her biri binlerin katili ve habersiz.
Birileri ses vermeli aðýr uykulardan,
Konuþmalý, demeli artýk: "Þu ýþýklarý,
Biz serdik sahip olduðunuz günlere!"
Sonra anlayacak bir tayfa lâzým;
Yeni bir nesil lâzým, düþleri kirlenmemiþ
Arzusuna sahip çýkan dost lâzým;
Ve þâir demiþ: "Benim sadýk yârim
Kara topraktýr." - Ýnsan ki, topraðýn katili!

Bütün nimetler dava açmalý insanlýktan:
'Doða yakýlýp biçildi; Tanrýlar iðfal edildi!'
Kim savcýlýk yapacak; her düþünen taraf!
Ve satýn almak her þeyden daha kolay.

Bir park bahçesinde binlerce ihtiyar,
Hepsi tecrübeli tecavüzden yana bir kurt;
Eline düþmeye gör kiþioðlunun, ah çekersin
Suratýna birkaç tokat, týpký geceler gibi
Çamur içinde, yamalý bir çadýr altýnda
Muamma ilâhlardan yardým ister gibi:
O zaman tek tanýk, - güneþ ve yýldýzlar!

Tüm inancýmýzý öldürelim mi bir yandan?
Ne dersiniz; yarýn doðacaklar, kimler?
Günün tüm kutsallýðý zamana mahkûm
Giderek kýrýlgan, giderek unutulacak olan
Kalplerimizde çarpýyor ayrý bir aþkla...

Ki aþk, insanýn yegâne tesellisi olan
Binasý yorgun, bakýþlarý çatlak dualarla...

Tek çaresi masumiyet soylu hayatýn
Sýrf bu yüzden yedi milyar maske,
Hep birden toplanýyor meydanlarda;
Baðýrýþlar, tartýþmalar, kavgalar, küfürler,
Hep birden parlýyor maskelerin altýndan.
Vakti geçmiþ, eski zamanlardan kalma
Bir alýþkanlýk bu; herkes kullandý silâhýný!
Gerçeði en derinine saklamak için kalbin,
Kimseye görünmemek için doyumsuzlukla,
Gece yarýsý ayaklanmalarý, bahar isyanlarý,
Ayný meydanlarda gevþek bünyeli ordular,
Sýrf öldürmek için planlar yapan siyasiler,
Göklere göz koyan batýl ve çaðýrýlmazlar,
Her þey bilsin ki, dünya sarsýlýyor artýk...
Boþluk homurdanýyor en kayýtsýz hâlde.
Bir çocuk, koþuyor, koþuyor ortalýkta;
Ardýndan bir anne, yüksek bir sesle:
"Senin sahibinim! Kork benden artýk!"
- Hükümdar olmayan kim var, gösterin?

Ne yazýk! - Vazgeçtiklerimizle yaþatýyoruz…
Hep belli bir noktaya kadar þu özgürlük:
Sonrasý, konuþmalar, kin duymalar, cezalar;
Ben yapmam, o yapsýn demelerle,
En gizemli dehlizleri açýða çýkýnca ruhun
Dizginlerine ulaþýnca nasýr tutmuþ eller,
O zaman baþlýyor tüysüz, kahýrlý savaþlar.
Güzel giyimli insanlar, içi boþalmýþ arzular
Beraberce soruluyoruz acýnýn kitabýndan.
Soruluyoruz, ey vurulmuþ edilmiþ kýzlýðýmýz;
Bir yere kadar beraber gideriz ancak;
Güneþin umursamadan sonsuza býraktýðý
Zincirini çözdüðü, kýrýlgan ýþýklar misali
Duvardan duvara çarpan seslerimiz
En sessiz seyircilerimiz; ey kalýn arzular
Kimsenin yeri yok bu kalabalýk mezarda:
Günahýmýzý baðýþlayýn, ey yüce tanrýlar
Ýnsan olmaya çalýþmak, bir cezaydý bize...

Kan kýrmýzý sular aktý ki yanaklarýmýzdan,
Soran olmadý; her þey semavî balondu:
Uçtu, uçuruldu, uçurulduk, yazýklar olsun!
Maskeler altýndan gerçeðe dualar ettik
Biraz olsun inanan kimdi bir baþkasýna?
Ey kendi içinde saltanat sahibi olanlar;
Sizler, bizler, þunlar, bunlar, ötekiler
Söyleyin; - ayný þarkýlardan býkmadýk mý?

Rüzgâr esecek yakýn zamanlar içinde;
Ayrý ayrý mezarlarýn üstünü aþýracak.
Büsbütün kutsallýk çerçevesinde duran,
Unutulmamak için dokunulmaz sayýlan
Öldüren, hep öldüren; d i r i l t e m e y e n:
Paranýn sahteliðiyle ayakta kalabilen,
Ey yeryüzü hainleri, insanî sülükler!
- Suratýna baktýðýmýz zaman doðanýn,
Hani o çiçekler, paha biçilemeyen aþklar?

* * *

Burasý bir saðýrlar dünyasý, her þey kör:
Ýncik boncukla süslenmiþ aciz yataklara
Bir çocuk gibi yatýrýlýr duyanlar, kýnanýr!
Büyükçe, sahteliði çýkar ortaya nasihatin:
Burasý bir saðýrlar dünyasý, her þey kör...
Görenle, delirmiþ diye yollanýr týmarhaneye!

Ey tarihin yazýlmayý bekleyen sayfalarý!
Bir nokta üstünde duruyor tüm kâinat:
Kalabalýk düþler ormaný içinde boylanan
Küflenmiþ varlýklarla hayat bulanlarýz biz.
Ortaya atýlmýþ bütün çýplaklýðýyla ruhumuz
Etrafýmýzý donatmýþ kendi çýkar ordumuz;
Ah, silâhlarýmýz kuvvetli, yazýklar olsun!
Ah, katilliðimiz tarihî, yazýklar olsun!
Ýþte, tabutu hiç çürümemiþ; görün, burada
Bütün mahlûkat çevresinde sýnýr çizmiþ
Yinede nasiplenmiþ doðanýn umarsýzlýðýndan
Yinede kösnül ve sapkýn düþler karalamýþ:
Ki, hangi düþ bu; bulut bulut akmalarla
- En çaresiz yerimizi hedef alýyor hemen?

Acýmýz dinmez; karýlacak tüm inançsýzlar!
Çok eskilerde, bir savaþçý yaþardý,
Madenlerden medet ummazdý; artýk
Uyanma vaktimiz geldi, kirli ellerimiz
Avuçlarýmýza sýðmayan, canî rüyalarýmýz
Ve sapkýn sezilerimiz, gömülsün diye
Gömülsün diye, saltanat sahibi tiranlýðýmýz
Birileri izliyor çok uzaklardan izlerimizi:
Yürüdüðümüz yabancý, gördüðümüz yabancý
Yataðýnda yýldýzlar gibi parýldayan yabancý
Gözlerimiz... ah, hiç görmediler dünyayý
Çünkü dendi bize, - sahibi var buralarýn!
- Her þeyin bir sahibi vardý, yazýklar olsun!

Burasý gasp edilmiþ bir kürenin merkezi.
Olduðu yerde fikirleþiyor kiþioðlu, yazýk;
Yazýk, biz ki, birkaç nefeslik sevdalar için
Kurban ettik sevgimizi; hiç inanmadýk:
- Susamýþ ücra bir yanýmýz safkan aþka?
Böyle mi? - Delilik bir yerde bekliyor hâlâ:
Farklýlýk, maskelerin sadece boyutlarýnda.
Hep boyutlarýyla, hep gidebilmek çabasýyla
Kayalýk dipleri akýntýlý bir nehre düþtü
Sevgili insanlýk... Kurtarýcý, en yüksekten
Oltasýný attý suyun karanlýk yüzüne doðru;
- Ucundaki yem nedir, nasýldýr, bir bilen?

Çamurlu toz bulutlarý sardý etrafýný hemen:
Yeni bir av bu; zaten çok acýktýk!
Ýþte, tanrýlar bizi baðýþlamak istiyorlar;
Ucunda bir kanca vardýr, dikkat edin;
Ah, þeytan, kahrolasý sevgilim, biz ki
Ýnsan türünden bir özüz, kanar mýyýz?
Yavaþ yavaþ dokunun ve sabit durun
Akýntý yine çok fazla; avlamaz tanrýlar;
Onlar masumiyeti tanýr; yerimiz iyi
Ýyilik yerimizde; ey inançlý halklar!
Bakýnýz, þu, þu, þu, kayalarýn diplerine
Hepsi bizim için yýðýlmýþlar; - Neredeyiz?
Bunun bir önemi yok; sadece kopmayýn
Sürüden ayrýlanýn cezasý, kaybolmaktýr.
Þu oltanýn kancasýný sýyýrsýn biriniz;
- Tanrýlara iþ kalmasýn, zaten biçim içinler!

Yeryüzünde, Kurtarýcý beklemekte,
Sabýrla sükûnetini korumakta; çevresinde
Etten canlýlar, kansýz ayaktalar, kansýz
Yaþamaktalar, ruhlarý yavaþ yavaþ belirsizleþen.
Ah! Ýnsanlýk, nasýl da kandýrýlamaz, inançlý!
Oysaki çemberin dýþýndan bakýlýrsa,
Ancak o zaman gerçeðe tanýklýk edilir:
Daracýk zihni üstüne yeminler döken
Þu, karmaþýk sistemlerin en riyakârý,
Uzaklarý bekliyor hâlâ; Kurtarýcý, þaþkýn:
Ki bir yaný, biliyordum diyor,
- Biliyordum, insanlýk, yalnýz ölüme
Yalnýz ölümün soðukluðuna iman eder!

Kasýn 2011