Zaman...
Çocukken oynadýðým topaç misali,
Döner ha döner!
Baþladýðý yere kulaç atarken gece,
Akýl mum gibi söner...

Mekan...
Daraldýkça daralýr,
Ömür zamandan sanma kâr alýr!
Diner...
Bu gidiþin de sancýsý diner!
Üzülme...
Ecel her zerrene usul usul siner...

Can...
Ýki nefes arasý,
Varlýðýmýn çýrasý...
Uyanmanýn tam sýrasý!
Süvariler ansýzýn atýna biner,
Farkýna bile varamazsýn...
Üç adýmda daðlar denize iner!

Beyhude konuþtum,
Zaruri sustum...
Âh eski dostum!
Ben yýllarca bir sualin avucunda mahpustum!
Þimdi rüzgar konuþur ben dinlerim...
Kâh içlenir kâh inlerim!
Gönül yurdumda soluklanýrken kutlu sakinlerim,
Yolculuktan dem vurur iskarpinlerim!

Geçti benden...
Bir ben daha geçti benden...
Zaman dakika dakika içti benden!
Mazi, hâl ve istikbâl arasýna bir ip gerdim,
Bilmemenin sýrrýna erdim...
Sýr elini uzattý,
Ona bir kýrýk testi verdim!
O vakit hâl baðýndan bir gonca derdim,
Gonca bana baktý,
Al rengi içime aktý...
Aldan ala uzandým,
En yakýn dediðim mesafe dahi uzaktý...

Mektubum bir türlü bitmeyi beceremezken,
Zaman bir ucunu yaktý!