Gecelerin soðuðunda
Ýçime fýsýldadýðým onca þey..
Ve gelmesini BEKLEDÝÐÝM sessizce,
Akarken günler, deðiþirken mevsimler..

Acýtýrken yüreðimdeki hep ayný yeri,
Zamandý hem dusmaným hem tek çarem..
Ona sarýldým susturarak hayallerimi
Ve sonunda ben de diledim unutabilmeyi..

Önce dilsiz oldum;
Sevmeyi býraktým sözcükleri, harfleri
Tanýmlayan her ne varsa seni..
Sonra kendimi býraktým hayata,
Rüzgarda savrulan bir gül gibi..
Ve bir sabah uyanýp da sonunda,
Söyle bir baktým ardýna;
Çok zaman olmuþ,
Özlemler durulmuþ,
Çok dinledim ama;
Kalp susmuþ.