Olumsuzluklar üzerinde ýsrarlý bir dünyamýz var. Kimi zaman bir tufan gibi yýkýyor savuruyor, beklenmediði zaman bir bebeðin gülümsemeleriyle yaþama akýyor.
Bir dünya ki kana doymamýþ, çocuklarý katletmiþ, ar namus bilmemiþ.
Keþfedilmemiþ güzellikler, büyük sevdalar ve karþý konulamayan istençler hepsi bu kainatta.

Müþterek sýkýntýlar, acý kayýplar ve kabul edilemeyen yoksunluklar. Þaþýrtan o dur ki; bazen abuk sabuk, hatta ipe sapa gelmez diyebileceðimiz yersiz filmler izleriz. Kahkahalarýmýz üst seviyelerde, filim komik mi ondan mýdýr? Pek de sayýlmaz, ancak moral deðerlerin yükseltilmesi her daim gerçek veya olabilirliði olan öðelerle olmuyor ki!
Komik olmasa da gülme eðilimi revaçta olacak.

Bir vesile neticesiyle bu yaþamýn tanýðý olmak, þeceresi envai türlü yerlerden gelen yüzlerin bileþkesi olabilmek için. Bölgesini sevmek, yurdunu sevmek ve dünyayý yani tabiatýyla insaný sevmek. Bir bahar akþamýnda bir ekmeði paylaþýrken sükunet için selam durmaktýr evrene “o yaþamýn deðeri”

Kuþaklar arasý çatýþmalardan arýnan, yaz boz tahtasý gibi anýlmayan o imgedir ki “yaþamýn deðeri”. Özünde temel görünüþleri kabul etmiþ, yaþama sýmsýký baðlanmýþ “o deðer” yaþam.

Bir atom karýnca dünya’da devinen
Çalýþýmý o dur ki,
Sadakat ve paylaþýmýn ruhuna, yaþamda deðer vermek…