zeytin aðacýyým dal budak
Balýkesir Ayvalýk’ta
Denize karþý bir yamaçta...
Dayanýrým hem sýcaða, hem soðuða,
yapayanlýz yaþamaya...
Yaðmur yaðdý,
toprak yumuþak, yumuþak.
Çiçek açtým, sonra meyve oldum, olgunlaþtým.
Bir hoþ oldum.
Rüzgar, soðuk, bir anlam ifade etmiyor bana,
siz de üþenmeyin,
bir uðrayýn yanýma.

zeytin aðacýyým dal budak
Balýkesir Ayvalýk’ta
Denize karþý bir yamaçta...
Ýþçiler silkelesin dallarýmý çýrparak.
Genç kýzlar döktüðüm meyveleri toplarken,
en güzel türküleri çýðýrsýn gülüþ cümbüþ...
Ben hoþnut ederim onlarý
Fakir topraklarýn zengin bitkisiyim.
Bana sahip olmak,
eþi benzeri olmayan bir zenginliktir.
Benim sahiplerim için
en güzel mevsim kýþtýr…
Her kýþ yeþil zeytinlerim kararacak,
Ahmet’in ekmeðine katýk olacak.

zeytin aðacýyým dal budak
Balýkesir Ayvalýk’ta
Denize karþý bir yamaçta...
Size açtým gönül kapýlarýmý
Haydi tutun dallarýmdan
Yalnýzca barýþ adýna,
Sonra kucaklaþýn…
*