Gökhan'a Prelude

Bir sevgiliyle ayaküstü sohbete
indirgenir
dostluklar

çerezin yanýndasýndýr
içkisindir
kýzartmasý patatesin ya da
bir kýzgýnlýðýn ateþinde
mýsýr gibi patlarsýn
ve düþersin sokaklarýna yalnýzlýðýn yeniden
tadýn
kor demirinde kalýr
anýlarýn

sonunda öpücükler verilir
sevda sözcükleri kurulur aralarýnda
sen
sýkýþýp kalmýþ bir sokak gibi
nefes almak için borçlanýrsýn
koca koca caddelere

sosyalleþen bir damarýn en kýlcalý olursun
ilk kertesinde
dolaþýmsýzlýðýn
kesilip atýlan

ve herþey bir dostun
gerçek ölümünü anýmsatýr
kanla
yitiriþini canýný

ama anlatamazsýn

ama hep yaðmurlardýr suçlusu kayýplarýn

kendi susuþunla yaþayamazsýn
unutmak
sadece geçici bir tünel açmak olur
havalandýrmasýna kalbinin

bilmediðin planlar içinde
yavaþ yavaþ batarken
tahta parçan

“ki kýymetlisi kimi zamanlarýn
ki alýmlýsý
vitrin camlarýnýn”

soluksuz
gökyüzüne bakarsýn
yiterken
gözlerin
saydam sularda

oysa bir trene binip gitmek
oysa bir uçaða atlayývermek...
kaçmak yani!

ama
bu kez
ardýna bakmayan deðil
ard da kalmak
kýsacýk kaderi
o
þen þakrak
tahta parçasýnýn

gömülüyorum sulara
gözyaþlarýmla örüyorum
kendi mezarýmý

Gökhan
neredesin
bak geldim!

Beni al!
huzurludur
senin olduðun heryer
cehennem olsa da o odalar!


-L-
Aðustos 2012-Barcelona