sürgünden notlar...

önce bir ölüm,ardýndan tek kiþilik bir yas ve sürgün
günahkar bir çocuktum,
kan kusuyor kýzýlcýk þerbeti ikram ediyordum

bayramdý ve çocuklar sökülen ciðerlerimi topluyordu þeker niyetine.
Katilimi özlüyordum, kocaman ellerini , sesini...
Bilmediðim bir evde, hatýralardan çürümüþ bir kanepede cam kenarýnda,
korkmayý bile beceremeyen kalbimi teselli edemiyordum

Oysa yýkýntýlar üstüne çoktan yuva kurmuþtu akbabalar
çoktan çöpe atýlmýþtý kýrýlmýþ kollarým, bacaklarým, tüm organlarým
artýk en güzelinden bir bayram kutlanýrdý
kanlý kadehlerinizi kaldýrýn vurun birbirine
hepinizin þerefine...

Kendi omzuma yaslanýyorum
günahkar çocukluðumu büyütüyorum
terkedilmiþliklerimi topluyorum
ve bu dilsiz þeytan topluma hiçliðimi armaðan ediyorum...

ey tanrý bak bende senle birlikte gülüyorum
kan kaybýndan ölen bütün umutlarýma...