Durmadan çalan telefonlar, bitmek bilmeyen e-mail trafiði ve kaþla göz arasý birikmiþ iþler. Evet! Klasik bir pazartesi sabahý ve yine yapmam gereken tonca þey var. Yorgunum, isteksizim ve ne þaþýrtýcýdýr ki mutsuzum. Kravatým bile cuma gelse de bende askýda bir güzel uyusam diye düþünüyor.
Aslýnda cumanýn gelip de haftaya son vermesi acýmasýz olabilir. Ne de olsa benim gibi sabah 8 akþam 6 yaþam tarzý dýþýnda þu anda yunuslarla yüzen tatlý insanlar, lüks otellerde kalýp kahkaha atan kötü kalpli iþ adamlarý ve her þeyi bir kenara býrakmýþ dünya turu yapan bilgin gezginler var. Kýsacasý Dünya'da yapýlacak çok þey var ama benim elim kolu baðlý. Ne kadar acýmasýz. Dünya'ya bir kere geliyorum ama sýrf temel ihtiyaçlarýmý karþýlamak adýna bütün gün bir yerlerde çalýþýyor ve beni ''ben'' yapan deðerleri para karþýlýðý firmama aktarýyorum. Bu ilginç felsefik düþüncenin ardýndan bir þeyler yapmam gerek diye hissettim. Bu ani bir çýðlýk atmak, bilgisayara bir iki tane patlatmak olmamalýydý. Daha büyük, daha emin bir adým olmalýydý. Bu yüzden yavaþ yavaþ istifa etmem gerektiðini düþünmeye baþladým. Þuraya bakýn yaþ 45 ama yapmak istediklerimdeki yaþ taþ çatlasa 25. Krize mi giriyordum bilmiyorum ama yýllarýmý artýk bencilce kendime harcamak istediðime adým gibi emindim. Bu yüzden patronla kýsa bir görüþmenin ardýndan ve de iþ arkadaþlarýmla vedalaþtýktan sonra yola koyuldum. Heyecanlý heyecanlý otomobilime bindim. Eþimi arayacaktým ama telefonu camdan aþaðý atmanýn daha mantýklý olacaðýna karar verdim. Artýk beni baðlayan ne yasal kurallar vardý ne de hesap vermem gereken kiþiler. Ýþte buydum ben. Kirli kýrmýzý bir sedan otomobil, sonunda pantolon dýþýna çýkabilmiþ bir gömlek ve aptalca sýrýtan bir yüz. Kýsaca; Özgürdüm...

Ýlk iþ olarak güneye gitmeliydim. Bodrum - Fethiye- Antalya. Herhangi bir yer, fark etmezdi. Yeter ki buralardan uzak olsun. Hayatýmda çok ama çok uzun bir zaman sonra ilk kez mutluydum ve koca yazý tatil yerlerinde geçirdim. Ayrýca yýllarca kazandýklarýmý gönül ferahlýðýyla rahat rahat istediðim þeylere istediðim þekilde harcadým. Ardýndan en çok yapmak istediðim þeyi yani dünya turunu yapmak istedim ve iyi bir turla anlaþtým. Gezmediðim yer, tanýmadýðým insanlar ve yaþamadýðým hazlar kalmadý. Hayat buydu iþte. Ne gelenek ne görenek ne de basit uyulmasý gereken kurallar vardý. Sadece yapmak istediklerim ve ben.

Yýllar geçtikçe yaþým ilerliyor,yapmak istediklerime saðlýðým yetmiyor ve bankadaki paramda git gide azalýyordu. Bu yüzden 15 gibi küçük bir senenin ardýndan evime yani eþime uðramak istedim. Fakat komþulardan öldüðünü ve binbir zorluklarla aldýðýmýz eve de haciz geldiðini öðrendim. Nasýl gelmesin ki? 15 sene boyunca ne aradým ne sordum. Sadece yaþadým. Hiç onu umursamadan hiç onu düþünmeden. Onca kiþi tanýmýþtým, onca düþünce tarzý, akýmý, dini öðrenmiþtim, onca yer gezmiþtim ama o tahminimce sadece yoksulluðu öðrenmiþti. Gerçi yoksulluðu bende yavaþ yavaþ öðrenecektim. Param bitmiþ, bankaya ödemem gereken borçlar kendini aþmýþ ve kalmam gereken hiçbir yer yoktu.

Artýk parklar evim olmaya baþlamýþtý. Sokakta hor görüp iðrendiðim o ayyaþlar gibi saçým sakalým karýþmýþ,beynim uyuþmuþ, üstüm baþým ise mahvolmuþtu. Akþamlarý ya aðlýyordum ya da benim gibilerle sohbet edip bir nebze de olsa mutlu olmaya çalýþýyordum. Tam hayattan koptuðum ve intiharý düþündüðüm zamanlarda bir sokak köpeði peþime takýlýr olmuþtu. Yaþlý bir sibirya kurduydu. Bir gözü de kördü ama hala güzeldi. Sahip - köle iliþkisinden ziyade iyi arkadaþ olmuþtuk. Artýk sokaklarda onunla geziyor, onunla konuþuyor ve onunla yemek yiyordum. Ölümse bir türlü gelmiyordu. Ne soðuk kýþ gecelerinde, ne de bir damla su bile bulamadýðým o sýcak yaz günlerinde.

Þimdi... Büyük Doðu Tapýnaðýndaki bilgenin dediði gibi gelelim sadede. Son satýrlarýmý yazarken nasýl bitireceðim? Bu satýrlarý 2 TL'sini bile zar zor ödeyeceðim bir internet kafeden piþmanlýklar içinde yazdýðýmý mý söyleyeceðim yoksa artýk saçmalamayý býrakýp iþime odaklanmalý mýyým diye son vereceðim. Hangisi gerçek ya da hangisi gerçek olmalýydý yazmak istemiyorum ama seçim sizin... Gerçi seçim her zaman sizin, çoðunuz sadece farkýnda deðil.