sürgüleri çekiliyor demir parmaklýklarýn
sessizlik esip gürlüyor koðuþlarda
her bir ranza da ayrý yalnýzlýk
ayný sohbetler volta atýyor aðýzlarda
ilk günkü gibi deðil hiçbirþey
sýcaklýðý unuttuklarýndan mýdýr
artýk üþümüyorlar mesela
dokunmaya karþý dokunulmaz
hissetmeye karþý hazýr
ama nasýr olmuþ elleri ellere deymeyeli
anýlar saklambaç
mutluluk körebe
görüþgünü yakar top olmuþ içlerinde
geleceðe dair hesapsýzlar belki
ama her sabah
sil baþtan yazdýklarý
bir kitap var avuçlarýnda
umut adýnda

biz dýþarda olanlar
içerdekilere göre suçsuz olanlar
gürültüyle akan þehirde
kendi adýmlarýný duymayanlar
geceleri yukardan bakýnca sapsarý ýþýklarýyla
bir peteðe benzeyen dünyada çiçeksiz kalanlar
kutu kutu ayrýþmalarýmýz
kendimize ait peteði doldurma çabamýz
gariptir
yorganý kaybetme korkusundan mýdýr
üþüyoruz mesela