ANADOLUYA AÐIT YA DA ÜTOPÝK BÝR SEVDANIN SÖYLEMÝ


Senin o beðenmeyip burun kývýrdýðýn, koskoca bir kýtanýn dinlediði, "uðrunda ölümlere gidip geldiði" bir müzik.O müzik ki bir uygarlýðýn hayalsiz günlerinin, çaðcýl tutkularýnýn eseri. O müzik ki þizofren davranýþlarýn ebedi hayali. O müzik ki bir aðaca tutsak, bir ekmeðe muhtaç, savaþýn ortasýnda yitirilmiþ çocuklarýn, elma þekeri. O müzik ki yarým býrakýlmýþ aþklarýn, belki de en aþk olma çaðýndaki kan damarlarý. O müzik ki unutulmuþ bir coðrafyanýn beter kýsmetleri. O müzik ki yalýn ayak, kýna saçlý, sürme gözlü analarýn ak sütü. O müzik ki alýn terinin, göz nurunun, emeðin ayak sesleri. O müzik ki sessiz çýðlýklarýn ilk utancý, yüreklerin ateþlerde söndürüldüðü; saatlerin ölümü gösterdiði, ekþi ter kokularýnýn buram buram yayýldýðý bir ufuktur. O ufuk ; Anadoludur. Sen ve ben Anadoluyuz. Bir müzikti bizim aþkýmýz týpký Anadolu gibi. Ben þimdi yorgun denizlerin ýþýðýnda sana sesleniyorum. Soluklandýðým tüm limanlar seni özlüyor týpký benim gibi. O mahcup ormanlar seni bekliyor týpký benim gibi. Gitmesen olmaz mýydý?..........
Varolmanýn sarhoþluðu boðuyor bedenimi, sensiz gecelerin karanlýðý yýkýyor tüm hayallerimi. Ve bir bir sönüyor ýþýklarý saçlarýnýn. Eskil ihtiraslarým yýkýyor beni biraz. Gölgelerinde dinlendiðim nice çamlar gibi dik ve gururlu olmayý istedim çoðu zaman.Asi rüzgarlar gibi savrulmamak ; her zaman bilinçli ve keskin durmak istedim sonuna dek. Acý ve yalnýzlýðýn dalgalarý kýyýya vurdu. Aç, susuz ve sefil gecelerin ortasýnda mahzun bir kýz çocuðu edasýyla yine sana sokulmak istedim. tonlarca kez Anadolu gibi dinledim seni. O müzik ki çýrpýnýþlarýn durulduðu bir zaman diliminde haykýrdýðým sendin. o müzik ki eteði çýplak, baþý açýk, yüreði sert bir Anadolu kadýnýnýn kýnalý elleriydi. Nasýr tutmuþ parmaklarýydý bir iþçinin. O müzik ki utancýydý bir sevdanýn. O müzik ki yani gel desen hemen geliverecek bir çocuðun bakýþlarýydý. Anadolu efsanelerinde barýnan bir eþkýyanýn, topraða gömerken en yakýn sýrdaþýný süzülen gözyaþlarýydý. Usulca bir yaðmurdu yaðan; Anadolu bu yaðmura da dayandý. O herkesin hor görüp aþaðýladýðý bir kültürün müziðini andýrýyordu bizim aþkýmýz. Herkes bir parça Anadoludur aslýnda. Sen, ben, herkes, her insan... Etnisizmin ezilmiþliðinde, gözlerinin içinde bir buðuydu. Her yerde vardý o müzik. Her yerde Anadolu. Daðlarýnýn ardýnda, karlý tepelerin ýssýzlýðýnda, yitik bedenlerin kefeninde. Senin o beðenmeyip burun kývýrdýðýn, açýklamakta kelimelerin yetmediði bir uygarlýk deðil sadece ; o ki Anadolu ; o ki ömründe bir kez bile görmediði bir dünyanýn acýmasýzlýðýnýn bedelini kanýyla ödeyen bir çaresizin aðýtýydý. Ne aðýtlar yazýlmazdý ki onun uðruna. Gidip de dönmediðini bilmek zor. düþlerde büyütmek daha da zor. Öyle zor ki seni yüreðimden salývermek. Ýdam sehpasýna giden birinin son dileði gibi seni istedim son kez. Hapishanelerde çizdiðin duvarlarýna bir gün de beni çiz bizi çiz istedim yýllarca. Hasretler zordur Anadoluda, havasýndan mý suyundan mý binmez, zordur bir kavgaya böylesine yürekli, böylesine onurlu dayanmak. O senin týrý výrý dediðin bir uygarlýðýn belki de ilk kez bir aþka dönüþüydü. Ve bir gün sevinçlerin üzünçlere dönüþmesi gibiydi belki. Ara sýra gidip gelen umutlar da olmasa belki de en yalnýz kalacak olan bizlerdik. Bizlerdik belki de yalnýz ama bir o kadar da gerçek.
Bozkýrlarýnda dolaþmayý özlediðim köyler gibiydi biraz da. Anadolu, yani o tüm týnýlarýyla belleðimizi saran bu müzik; bizi biz yapan belki de en çok kaçmayý istediðimiz ama ayaklarýmýzý prangaya vuran öfkelerdi. Denizleriydik biz bu Anadolunun. Kimbilir belki de en uzak nehirlerdi çýrpýnýþlarýyla bize akan. O Anadolu, yani sen, yani ben, yani biz, hepimiz. Aslýnda biraz kendimize benzetiriz olanlarý ve olacaklarý, yemyeþil bir diyardan gelen gözleri göremeyen birinin betimlemelerinde bulduðum heyecanlar; Anadolunun heyecanlarýnýn kýskanç bakýþlarý. O müzik ki yani senin ve sana benzeyenlerin aþaðýladýðý müzik: ortasýndan kan akan bir yeryüzü cennetinin kýpkýrmýzý bir göðü delip geçen eþsiz savaþýmýydý kimbilir. Kimbilir o müzik ki acýmsý bir tattý dudaklarda kalan. O müzik ki daðýnýk saçlý, kötü giyimli bir üstadýn yazýmlarýdýr. O müzik ki açlýðýn, sefaletin kol gezdiði, bir parça ekmeðin her þeye yettiði bir dünyada ölüm sebebidir. O müzik ki dualarýn, verilen sözlerin, edilen yeminlerin mezar taþlarýdýr. O müzik ki taçsýz baþlarýn, ölümlü insanlarýdýr. O müzik ki küllerinde bir yamacýn yarým kalmýþ bir bekleyiþtir. O müzik ki kimseyi kimseden sen olmaksýzýn yýkýp gittiði bir andýr. O müzik ki Anadoludur. ANADOLU; YANÝ BÝRAZ SEN, BÝRAZ BEN, BÝRAZ DA HEPÝMÝZ.