Yusuf ve Kuyu

Yakub’un etrafýnda yýldýzlar,
Ama o yalnýzca güneþe ram oldu.
Ancak batýnca güneþ, teselliyi ay ýþýðýnda buldu…

Vicdan çökmüþtü, pusuya karanlýk kuyularda.
Merhamete sinsi tuzaklar kurmak için,
Adaleti ve erdemi çamurda boðmaya hazýrlanýyordu.

Sadakati, hayali bir canavar katletti.
Ve bir ceylanýn kaný kalleþliðe ödünç alýndý.
Güneþi kararacak, yüreði yanacak hakikat elçisi bir baba için…

Kan ve kuyu oyunu bir çare olmadý,
Kýskançlýðýn hileli geleceðine, o yalnýzca bir kumardý.
Oysa ceylan bir gün, ziyankâr bedbahtlar her gün ölürdü.

Gerçekte düþen Yusuf deðildi,
Kýskançlýðýn, birliði yok eden ayrýlýkçý kuyusuna.
Kardeþliði bölen bir ihanetin, muhalefet körlüðüydü hakikate…

Susuz kuyu yaðmuru beklerken,
Çevirmiþti çölün güneþi, içini apaydýnlýða.
Su yerine Yusuf çýktý kuyudan, güzelliði parayla satan tüccarlara…

Umut; güzel haberi sesiz ve yýllarca bekletti,
Muþtu yeþersin diye gözyaþý ekildi kum tepelerine
Ey suya doymaz çöl, isteme artýk çünkü Yakub’un pýnarlarý tükendi!

Ey sonsuz sabýr!
Güneþ artýk daha parlak doðsun,
Eriyip kaybolsun pür ýþýkta solgun yýldýzlar.
Ve Yakub’un oðullarý Mýsýr’da dilensin bir avuç sefaleti,
Bulsunlar kuyuya gömdükleri sadakat ve merhameti.
Söndürsünler artýk,
Yakub’un yüreðindeki o kor hasreti!
Getirsinler, umudu tükenmeyen bu babaya
Vuslat müjdesini
Ve Güneþ’e perde olan,
Yusuf kokan terli mendilini…



Yusuf ve Zindan

Yýldýzlar ay ýþýðýna mahcup,
Yusuf, gençliðin terleyen býyýklarýna.
Kýyamazsýn Ey Yakup bu yanýk tenli delikanlýya bakmaya!

Ne kadar da keskin bu býçaklar.
Bir sevdayý acýtmadan kesip bitirmek için mi?
Yoksa hasta bir kalbi tutkulu bir bedenden ayýrmak için mi?

Ey kara sevda, nedir bu iftira?
Parmaklýklar ardýnda daha mý huzurlusun?
Koy arzulu ve umarsýz gönlünü zindana sükûnet bulsun.

Yýllar sessiz ve habersizce tükendi.
Ey saray, uyan artýk þu esrarlý rüyandan!
Bir meftunenin ateþi, külleriyle örtünüp sönen zamaný yitirdi…

Ey Yusuf!
Seni unuttular zindanda…
Öyleyse boþ durma aðla.
Kavuþmayý bekleyen Yakub’a aðla…
Kardeþliði kuyuya gömenlere aðla,
Birliði bölüp, gerçeðe yüz çevirenlere…
Aðla zindanda geçen yýllara,
Aðla ki, körelsin þehvet pak bedeninde,
Adalet yücelsin yüreðinde,
Erdem doðrulsun sözünde,
Ve merhamet dolsun gönlüne…
Aðla ey Yusuf!
Gençliðine aðla,
Boþa giden yýllara!
Kuyunun, zindanýn ve hain yüreklerin karanlýðýnda
Güneþi bekleyen ülkene aðla...
Rahman ve Rahim olan Allah için aðla…


Kazým Bayar / 25.06.2012
http://kazimbayar.blogspot.com/2012_07_01_archive.html