denizim artýyor
çýkarmaya çalýþýyor belleðinden
bir balýk olta içinde tutuluyor
denizim durmadan artýyor
bakýyor bana sonra gülümsüyor
çýkarmaya çalýþýyor giysisini
mayosu kalýyor atlýyor gülümsüyor sonra

atlar denizi burasý diyor þaka yapýyor aklýnca
bana elini uzatýyor tutuyor dudaklarým tuzlu dudaklarý tuzlu
atlar denizi ha! komik
bir tuðra osmanlýdan denizin ortasýnda denizi arttýrýyor
evler ahþap deðil ama ahþabýmsý
bu çocuk ruhsal þu sarýþýn olaný nirvanaya ulaþmak zor deðil burada gülümsüyor dedikten sonra
ayaklarý kýllý ama güzel
ayaklarý iri ama güzel
tuzlu dudaklarý dudaklarýma deðiyor
sonra içkisini üflüyor ruhuma
sankileri birikmiþ öne düþmüþ kafasý
kurulanýrken havlumu izinsiz alýyor hayta;
birþey demiyorum tabii
sadece tutup dudaklarýndan öpüyorum bahane ya
kýrlangýç elleri kýrlangýç depresyonda sanki
sallýyor elini ama mahzun ama istemem böylesini gülse ya
benim sevgilim olmayan þu adam gibi
benim deðil baþkasýnýn hiç deðil ama kendini
baþkasýnýn sanýyor hayta.
bir hayalden bir hayalata atlýyor
suskunluðu büzülmeyen cinsden ihraç
çýkar beni bu delikten komik bu çocuk ya! böyle diyor
aklý sýra güldürecek para isteyecek sonra serseri ya böylesi
cýgara yakacak alkol tüketecek ellerimi tüketecek ruhumu tüketecek hecelerimi gecelerimi sonramý öncemi
tutkumu tenimi þairane alfabemi
somuracak içimdekini içindekini verecek bana da
denizim artýyor
tutuyor hiç sormadan ellerimi öpüyor hayta
adam olmayacak