BÝRBÝRÝMÝZE

Yalnýz kaldýðýnda beni duyacaksýn duygularýnda,
Sesimin uðultularýndan taþacaksýn uzaklarýna,
Düþlerinde uyanacaðým, beni göreceksin,
Gönlümün fýrtýnalarýndan bir nefes alacaksýn...

Yalnýzlýðým senin yalnýzlýðýna çýkýyor geceleri,
Hiç bitmeyen yollar gibi, susuyorum hasretine,
Özlemini bile özlüyor caným, gelmeyiþini bile,
Sen yine de tutuþtur sevdanýn pýnarýný akarsularla!

Býraktýðým gibi kalmadýysa sevdanýn sandalý,
Küreklerinde yarým kalmýþ bir süzülüþ masalý,
Hatýrlayacaksýn, varlýðýn geniþleyen anlamýný,
Bitmediðini ispat edecekler sana mevsimler.

Kaybolmuþ, ya da sönmüþken yaðmurun külleri,
Denizi dinle, bulutsuz gökyüzüyle karýþtýðý yerde,
Bekle beni ufuk çizgisi ile düþlerinin buluþtuðu izlerde,
Dalgalar çaðýrýnca içindeki çocuðun dualarýný, düþlerini...

Maneviyatýn gülleri açtýðýnda, ruhuna dokunacaðým,
Gönlümün derinliklerindeki sözcüklerle, af dileyeceðim,
Hatalarýn bittiði yerde, cennet baþlar, bir adým gerideyiz,
Artýk koþalým diyorum, daðlar yol verdiðinde, birbirimize...

Mustafa Kemâl Ýzgi