henüz perdelerimiz çekilmemiþti
gün aya öyle vuruyordu ki
günün yerini ilk kez
aya bakýp söylediðime
piþman olacaktým
ama önce vazgeçmem gereken
bir biz vardý

içimizde bir ýþýk yakmamýza gerek kalmayacak
ruhumuz içimizden dýþýmýza
dosta hatta düþmana
karagöz oynatmayacak
kadar
aydýnlýkçaydý.
sokaklarýmýzda
topuklu ayakkabýlarýyla gezinen kadýnlar
kaldýrýmlarýmýzda
bileklerini bilmeden burkmaya baþlamamýþlardý
daha
kimsenin ayaðýna taþ
kulaðýna söz olmamýþtýk
fýsýltý gibi yaþýyorduk kýrýlana dek
inanmayan aya sorsun

ben,
ruhum,
ben,
çiçekli perdelerim
ve
ruhum, aðýr kadife perdeleri
bizin üstüne çekilmemiþti

aydýnlýkçaydý daha
herkesi güzel gösteren bir karanlýk
bir nevi ayýþýðý sahtekârlýðý
þapkalý bir yalan rüzgârý
öyle siperleri var ki
cümle sözleri gölgeli
ve aðdalý dilleri
korkarým
inanasýmýz vardý
inandýk

öyle zamanlardý
körlerle sýðýrlar
birbirlerini yalardý
uzaktan güzel görünürdü
aydýnlýkça
aydýnlýktan hep daha bir güzeldi

þimdi perdelerimiz çekili
kapýlarýmýz kapýsýz
biz bundan beridir
her enfeksiyonunuza açýðýz