Görünüþe bakýlýrsa adamlar da akþamdan kalmýþlardý. Belki de hep akþamdan kalýyorlardý. Üstlerine bakýlýrsa bu sahil çoktan onlarýn evi olmuþa benziyordu. Ýri ve göbekli olaný beyaz býyýklarýnýn arasýndan zorla ve inatla gülümsüyordu.

“Þarap içeceðiz delikanlý, paran var mý?” dedi kat kat duran, kirli sarý lacivert beresini düzeltme gereði duymayaný.

Üstümü baþýmý yokladým. Kot pantolonumun dar cebine elimi zorla sokup on lira çýkardým. “Bu var.” dedim. Kýsa boylu zayýf olaný parayý elimden kapýp hýzla uzaklaþtý. On dakika geçmeden elindeki siyah poþette þiþelerle geldi.

Hava kapalýydý. Ara ara esen rüzgarýn etkisiyle yaðmur serpiþtiriyordu ama bu hiç kimsenin umrunda deðildi. Benim de. Þarap þiþesinin kapaðýný diþiyle çýkartan iri göbekli olan ilk yudumu alýp þiþeyi gezdirmeye baþladý. Cebimdeki buruþmuþ sigara pakedini ve çakmaðý ortaya attým. Ezilmiþ paketteki buruþuk sigaralardan herkes birer tane çekti. Benimki izmarite birleþtiði noktadan kýrýlmýþtý. Tamir ettim. Yaktým. Alev kýzýlý, külün ve ýþýðýn etkisiyle silik yavruaðzý renginde görünüyordu.

Aralarýnda çok ciddi olduðunu sandýðým bir konu hakkýnda konuþuyorlar, arada sýrada deðil mi birader, diyerek benden onay alýyorlardý. Kimlerin farklý taraflar olduklarýna bakmaksýzýn hepsini onayladým. Dizlerimi göðsüme çekerek büzüþtüm. Biraz sallanarak uzun plajý gözlerimle taradým. Arkama dönüp baktým. Çevremi tekrar taradým. Yoktu.

Tartýþma alevlendi. Göbekli olaný kýsa boylu olana “Nah Karaman Aksaray’dan sonra il oldu” diyerek þiþeyi baþýna vurdu. Tüm düþüncelerim bir anda daðýlýrken bereli olanýn “Abi sen yengeyi koru.” dediðini duyar gibi oldum. Çevreme baktým Muazzez yoktu. Kimi kollayacaðýmý anlayamadan kendimi önce ayakta sonra ayaklar altýnda buldum. Baþýma tekmeler alýyordum.

* * *

“Seni orada yalnýz baþýna býrakmamalýydým.” diye söyleniyordu Sevþan.

“Sen mi ayýkladýn lan beni?”dedim, güldü.

“Chao, seni dövüp yoldan geçen polise haber vermiþler. Plajda yatan biri var diye.”

Polis yanýma geldiðinde beni önce plajýn müdavim berduþlarýndan biri sanmýþ, sonra yaralý olduðumu anlamýþ ambulans çaðýrmýþtý. Cücenin baþýnda kýrýlan þiþenin kalan kýsmýný, adam kýçýma saplamýþtý. Tartýþmanýn bir yerinde kýsa boylu olaný onayladýðým için adam sinirlenmiþti. Ben hangisinin daha önce il olduðunu bilmiyordum ama görünüþe bakýlýrsa Karaman’ýn sonra olduðu tezini savunan ayyaþýn yanýnda yer almýþtým. Sevþan’a ulaþmak polis için epey zor olmuþ. Cep telefonumu bulan polis rehberdeki tüm isimlerin Muazzez adýna kayýtlý olmasý karþýsýnda dehþete kapýlmýþtý. Cevapsýz çaðrý býrakmýþ olan numarayý arayan polis Sevþan’a ulaþmýþtý. Sevþan olan biteni anlamamýþtý.

“Tüm numaralar telefonunda Muazzez olarak kayýtlýyken sen beni nasýl arayabiliyorsun?” diye sordu þaþkýnlýkla.

“84. sýradasýn.”

“Peki annen?”

“7.”

“Kardeþin?”

“Hangisi?”

“Trabzon’daki”

“22.”

Kontrol etti.

“Bu þekilde numara bulduðuna inanamýyorum.” dedi.

Þaþkýn gözlerle bir süre beni izledikten sonra baþýný saða sola salladý. Bir süre sustu.

“Bu kadýný yazmayý býrakmalýsýn, sana iyi gelmiyor.” dedi.

Onun böyle söylemesi canýmý sýktý. Baþýmý aksi yöne çevirdim. Bacaðýmý toplamayý düþündüm. Kýçýmdan çokça cam parçasý çýkartýlmýþ ve dikiþ atýlmýþtý. Bu yüzden gerilen derim acýmýþ, bacaðýmý toplayamamýþtým.

“Kendini topla Chao... Kadýnlar senin gibi serserileri severler ama seninle bir hayatý geçirmek istemezler.”

“Ben onunla hayatý geçirmek ya da geçiþtirmek istemiyorum. Sömürmek istiyorum.”

* * *

Koltukta uyuyakaldý. Sabah hastaneden çýkacaktýk. Odadaki diðer hastalardan bazýlarý gaz çýkartarak uyuyorlardý. “Hastayým ben” savunmasýndan nefret ediyordum. Ben daðýlmýþ kýç kaslarýmý sýkmak zorunda hissediyordum kendimi ama onlar büyük keyif alýyorlardý yaparken. Özür de dilemiyorlar, derin bir oh çekiyor ve inleyerek yataklarýnda dönüyorlardý. Ölmeleri için dua ettim.

Aralýk kapý usulca itildi. Ýçeri giren Muazzez’in elinde Soft’un cesedi vardý. Her yaný topraða bulanmýþ cesedinin üzerinde kurtlar dolaþýyordu. Onu büyük bir sevgiyle okþuyor öpüyordu. Gözlerimin yaþla dolmasýný önleyemedim. Yüzümden ip gibi akan sývýyý silmekle durduramýyordum.

“Lütfen Muazzez’im; artýk çýk ortaya. Gizlenmekten yoruldum. Ýnsanlar deli olduðumu düþünmeye baþladý dedim ve Sevþan’ý iþaret ettim.”

Yanaðýmý okþadý. Baþparmaðýyla gözlerimi sildi, kulaðýma eðildi “Tanrýnýn bilmediðini kul ne bilsin Chao’m. Sýr bu iþte. Sana geliyorum, yakýnda bunu kul da bilecek, tanrý da. Yerle gök yeniden birleþecek.”

Soft’un üzerinden bir kurt yataðýmýn üzerine düþtü.