Yalnýzlýk çok inatçý bir diken..Uzaktan bakýldýðýnda çok basit geliyor fakat yaklaþtýkça ve içine girdikçe senden birisiymiþ gibi hakkýnda hüküm verebilen inatçý ve nankör bir diken..Ellerimden kayýp giden ömrümü kaybetmem için zaman kaybetmemi saðlayan sinsi bir düþman..Hep baþbaþayým onunla,beni hiç terketmiyor ama her seferinde en aðýr darbeyi yine ondan alýyorum..Tek kalmadýðýý sürece insan anlamýyor neyin iyi, neyin doðru,neyin yanlýþ olduðunu.Bazen çözülmeyen bi düðüm gibi çözdükçe kaybediyorsun ipin ucunu..Hayatý yalnýz yaþamak baþka,yalnýzlýkla beraber yaþlanmak daha bir baþka duygu..Aslýnda gerçekten çok sinsii bir düþman çünkü yanýna uðramadýðý kiþiye gayet masum görünüyor.Sonradan ortaya çýkýyor ki o karanlýkta fýrsat kollayan yýrtýcý bir baykuþ gibi uçup yuvana girmiþ.Seni senden almýþ ve üzerine hüzün eklemiþ.Seni sana hapsetmiþ ve ellerini daima koynunda býrakmýþ.Zamana hizmet edemez olmuþsun..Yalnýzlýðýn esiri,hüznün kölesi,gözlerinin yalancýsý oluvermiþsin.Reddedemez olmuþsun zamanla benliðini saran bu sinsi karanlýðý.Kendine sorduðun sorularý bile yanýtlamana izin vermez kafayý yiyecek duruma gelirsin artýk..Zaman sana hiç biþey ifade etmez ve tek bildiðin þey hayatta neden var olduðundur..? Bu soruyu bin defa kendine sorarsýn ama yinede en sonunda aldýðýn cevap hep baþýný ki elinin arasýna alýp neden diye çýðlýk atacak kadar üzücüdür.Yýllarca kenara vuran hýrçýn dalgalar gibi aþýndýrýp durursun yüreðini.O dalgalarýn artýk kenara deðil yüreðine çarpýp çarpýp durulduðunu hissedersin.Geriye dönüp baktýðýnda sende gökten zembille inmediðini ve hayatýn benimde birzamanlar ailem vardý þimdi hiçbiri yok dedirttirecek kadar basit olduðunu anlarsýn .Ýþ iþten çoktan geçmiþtir atý alanýn üsküdarý geçtiði gibi..Duvarýnda bir saatin vardýr dakikalarýnýn peþine düþersin her an onlarý yakalayýp durun artýk yeter yoruldum diyebilmek için..Neyazýk ki hiç biri sana acýmadan koþar .Ardýna bile bakmadan acelesi olan bir çocuk gibi hiç durmadan,yorulmadan,usanmadan koþup durur zaman.Tutamazsýn,iç geçirirsin eline bir kadeh içki almayý denersin ve kadehini o çok sevdiðin þarabýnla ödüllendirirsin.Bir iki kez yudumladým derken birde bakmýþsýnki kadehindeki içkin bitivermiþ.Kadehine þöyle bir bakarsýn ve içinden yine tükendin,Tekrar ödüllendirmem gerek seni ama biliyormusun seninle aramýzda ortak bir yön var.o da ne biliyormusun ikimizinde zamana karþý tükeneceði gerçeði..Ama yine bir fark varki senin kadehe yeniden dolman gibi bir þansýn var ve benim yeniden hayata gelme gibi bir lüksüm yok..Derin bir of çeker tekrar kadehine doldurursun içkini.Eline alýr pencere kenarýna geçer camda çýkan gölgenle konuþursun..Yüzündeki kýrýþýklýklarýn ne zaman oluþtuðunu anlamazsýn bile.Zaman o kadar hýzlý bir tren ki Hiçbir istasyonda durmuyor.Bindiðin bu trenden ancak öldüðünde inebiliyorsun.Trendeki arkadaþlarýn çok garip.Hepsi dünya derdine kendisini kaptýrmýþ kurma oyuncaklar misali her gün ayný þeyleri yapýp duruyorlar.Sonunda herkes ayný tekneye binip bu oyuncaklar diyarýndan göçüp gidiyor.Hayat bu iþte yaþamla ölüm arasýndaki ipince çizgi.Yalnýz kalýp düþündüðünde insan nerede ne hata yaptýðýný gayet iyi görüyor.Keþke bence zamnýnda ailemin,eþimin çocuklarýmýn kýymetini bilebilseydim dedirttiriyor insana.O anda kalbine saplanan hançerin acýsýný tüm benliðinde hissediyorsun.Sanki boðazýn düðüm düðüm oluyor,yutkunmakta zorlanýr oluyorsun,Burnunun direði sýzlýyor ardýndan ve ardýndan etrafý kýrýþýklýklarla dolu olan gözlerinden iki damla yaþ süzülüyor.Kurtuluþum yok artýk ben böyle tek baþýma son nefesimi vereceðim diyorsun.Bu tren seni asla indirmeyecek,insafa gelmeyecek,bir mola bile vermeyecek..Bindiðim tren o kadar acýmasýz ki elimdeki herþeyi alacak ama bana tek birþey bile vermeyecek.En sonunda benden kalbimi alacak ve dünyayla baðýmý koparacak.Bunu yaparken asla bana sormayacak.Kalbimi alýp baþkasýna takýcak ve o kiþide trene dahil olacak.Ben öteki dönüþü olmayan vapurdan dünyadaki bu treni hep gözetleyeceðim ama bir daha ne o trene binme þansým olacak nede o trendekileri görme þansým..Çok piþmaným ..çektiðim acýlarý unutmadým trenleri ömrüm boyunca sevemedim..Þimdi ise neredeyim sorusuna güzel yanýtlarým var.Canýmdan çok sevdiðim kýzýmýn,oðlumun,eþimin kýsacasý ailemin yanýndayým..Bu sonsuzlukta onlarla beraberim.Eþyalarýmýn hiçbirini almadým çünkü bu vapur öyle bir vapur ki peþinde tek bir kürdan bile götürmene izin vermiyorlar.Bembeyaz bir kefenim üzerimde ama olsun yinede Tren'de olduðumdan daha mutluyum.Çünkü bu vapurda ailemle beraberim.Dünyada kýymetlerini bilemediðim ve gözümü bürümüþ hýrsýmýn esiri olduðum için hiçbir þeyi göremediðim sýrf bu nedenden dolayý herkesi ve herþeyimi kaybettiðim ve en sonunda yapayalnýz kaldýðým kocaman bir evde hapis hayatý yaþadýðým acýnacak hale geldiðim ve en sonunda bu eziyetten kurtulduðum bir iþkencenin sonundayým.O trenden kurtulduðum için çok mutluyum..