Gidiyordun yine,
ama bu sefer ki çok farklýydý.
Bilmediðim bir yere,
kimsesizliðime gidiyordun.

Aðzýmý açýp tek cümle söyleyemeyeceðim bir yer,
Çünkü daha öncelerde,
hiç tanýmadýðým bir kadýna gidiyordun.

Kýsa zamanda,
uzun bir sevgiye dönüþmüþtü hikayemiz,
aþktý o.
Hissettiðim her þeydi.

En çokta gözlerimi severdim onda,
baþka birinde öyle kamaþmazlardý çünkü.

Evet gidiyordu,
Olacaklardan habersiz.
Tahmin bile edemiyordu aslýnda,
gözündeki pýnar ihanetinin benim çukuruma düþeceðini.

Sadece güvenmiþtim diyebildim.
Nerden bilebilirdim ki yediði haltýn boyunu aþacaðýný?

Gidiyordum.
Özleyeceðimi bile bile.
Ona geri dönebilmek için gidiyordum.

Boynuna sarýlacaðým günün,
hayaliyle yaþadým iki gün boyunca.

Saatlerce düþündün ne yapsam da onun beni acýttýðý kadar,
bende onu acýtsam diye.
Ýnanýr mýsýn?
Tek bir yol bile bulamadým.

Ama bu sondu sevgili,
karþýlýklý takas ettiðimiz yaþlar bitti gözümde.
Söylesene nerden bilebilirdim ki ihanetin tadýný,
Daha önce hiç böyle sýcak yememiþtim ki.

Oysa ölüm yolculýðuna çýkmýþým farkýnda olmadan,
Sana göre çok mu basit aþk bilemem ama,
Hýrsýna yenik düþtüðüm son bir sözüm var sevgili,
Ýtliðinle bas-Git.

Belina ÖZBEK