sen bilmezsin, gel anlatacaðým.
malatya kayýsý bademle servis edilir.
ama sen aynaya baktýðýnda
malatyalý olmadýðýný hissedebilirsin.

seni tanýdýðým gün, avrupa birliði müzakerelerinde
kokoreç mevzusu safdýþý edilmiþti,
ben o sýra kokoreçten nefret ediyordum.

kýrmýzý bir bisikletle her sabah,
kuþlar pedal çeviriyorlardý:
aðaçlara oturmak bisikletin arkasýna
oturmak gibidir sevgilim.

bunu da bir kenara yazmalýsýn.

oysa su almaya gittiðimiz çeþmede
sudaki o toprak tadý, bana
bir annemin ekmeklerini
bir de senin dudaklarýný anýmsatýyordu.
adýn anýmsamak olsaydý eðer,
kýzýmýzýn adýný “su”yla bitirebilirdik.
su eskiden her þeyin baþýydý,
þimdi saðlýk oldu.
her þeyin baþý.
su artýk isimlerin sonu;

anneannemin adý bilgesu olacak.

tiroid bezlerimin coþtuðunu hissediyorum.
hayýr hayýr, düzeltmeye kalkma.
böyle durumlarda olmasý gereken
böbrek üstü bezlerinin salgýsýdýr.
salgý nasýl olursa artýk.
salgý oluyor da hem, tiroid neden coþmayacak?
öylesine þaþkýným,
sýcak sudan soðuk suya girmiþ
yaðsýz makarna gibi titriyorum.
bakýnýz:

alt komþunun getirdiði jöle gibi deðil.

öyle ya, oradan oraya derken
biraz þaþýrmýþ olabilirsin.
bisiklet süren makarnalarý anlatýyorum sana.
sonuçta sen de haklýsýn,
karides teknesi gibi karakterlerimiz var,
küçücük karidesler harici beþ para etmeyen.

ama sözün özüne geleceðim,
geliyorum,
geldim.

ben seni, annemin piþirdiði
ekmekler gibi sevdim.
üzerine basma diye yerdeki hamurlarýn,
annem terlik atarken;
ben tereyaðýný ekmeðe sürüp
sýcacýk yemeyi düþünüyordum.

yanýnda da çay.
bakýnýz:

ben bir çay tiryakisiyim.

bunca metaforun ardýndan eðer,
yine aynada malatyalý olduðun kanýsýna varamýyorsan
ben çay içmeye gidiyorum.
çünkü çay içerken havadan sudan konuþurum.
bakýnýz:

anneannem bilgesu’dan deðil.