I
Beyaz bir devrim çaðýnda geceyi bileyen o devrimci
Çakýldý ruhunun dibine
Kanlý yapraklar örttü ardýný
Sýnadý dünya kendini sonraki anlarda
Ölüm bile þaþtý cömertliðine
Þaþtý dayanaklar ve sýðýnmalar
Gölgeleri yaþlý kandil titrekliði
Ve samimiyetsiz çuha çiçekleri nura bulaþtý çekinmeden
Aðladý gül.

Kimliksiz yaralarýn musallat olduðu o devrimciyi
Her seðirme geri getiriyordu
Her aðýt derinliðe nefs adamýþ birer yara
Her aðýt azrailde bir kývranýþ çevikliðinde

Dirilmeden devrimci
Kalbinde öðüttüðü þartlý benliðine
Ýçinde kopan en büyük tufanla tükürdü
Elem kustu her yüzleþmede
Þiir kustu, okunaksýz
Ve dolanmasýz
Kavis yüklü labirentlere çukur açýyordu
Huzur Ýsa olmakta, dedi ve sayýkladý
‘Huzur fazla gerçek tevekkülden’
‘Huzur devrimden baþka’
‘Huzur ceza gecesinde’
‘Huzur seyretmekle tutulan herþey.’
‘……………..’