þu tohumlarýný saçma dürtüsü ne kadar da saçma deðil mi? ya da bir bakýþ açýsý benimkisi.. belki de saçma olan baþka þeyler var, örneðin tersinden bakarsak
bu dürtüyü sýnýrlandýran kurallar saçma görünebilir. yaradýlýþta bir sorun yoksa (ki bence yok) yaþayýþta bir sorun olduðu aþikar. þöyle bir etrafýmýza
bakalým, yani insanlardan uzaklaþýp doðaya doðru.. hep doðayý kendine benzetmeye çalýþýr insanoðlu, neden kendini doðaya benzetmeye çalýþmaz? hayvanlarý
konuþturur, sebze, meyvelere göz ve aðýz çizerler, eþyalarýn ruhlarý olduðunu düþünenler bile var. her neyse, her bahar bulutlar kaçýþýp ta güneþ ýþýnlarý
yer yüzüne dik açýda ulaþtýðýnda ve sýcaklýðýn belirgin bir seviyede artýþý hissedildiðinde bir kýpýrdama baþlar canlýlarda. önce toprak baþlar içindeki
güzellikleri ortaya çýkarmaya, sanki görünmez bir ressam eli çaktýrmadan iþliyormuþçasýna fýrçayý tualin üstüne. papatyalar halay çekmeye baþlar adeta
nevruz kutlar gibi.. kuru dallar yapraklanýr, çiçek açar aðaçlar kuþ yavrularýnýn cývýltýsýnda. lodos alýr polenleri bir postacý edasýyla adrese teslim
eder gibi daðýtýr tek tek çiçeklere.. kediler yakalambaç oynamaya baþlar, köpekler umarsýca ulu orta koklaþýr ve horozlar tavuklarý enseledikten sonra
kanatlarýný gerinerek efe gibi dolaþmaya baþlar ortalýkta..
peki doða hiç bir hukuk bilmeksizin, asýrlardýr süregelen bu aksiyon filminin devamýný çekmekte bu kadar basit çalýþýrken, neden insanlar çekeceði basit bir
kýsafilmin senaryosunu yazmakta bile bu kadar zorlanýrlar? nedir bu korku, tedirginlik, endiþe, panik ve kararsýzlýk? içgüdülere yapýlan bu eziyet niye?
saçma sapan kurallarla akan nehrin önüne set çekmek niye? herþeyi geçelim, kendimize yaptýðýmýz bu haksýzlýk niye?
tamam herþeyi insanlaþtýrdýk, yeri geldi tanrýyý bile.. ona kitap yazdýrdýk, kendi yarattýðý tüm canlýlarý serbest býraktýk ta bir tek insanlara kurallar
koyduðunu söyledik. sürekli bir doðadan kendimizi soyutlayýþ ve kendimizi üstün görme egosuna kapýldýk. ne de olsa yarý tanrýydýk. dünyadaki diðer bütün
canlýlardan akýllýydýk ve onlarý irademizle kontrol ediyorduk öyle deðil mi? ama gelgelelim konu kendimiz olunca bir sürü ideoloji ve felsefe ürettik. biz
insan olarak basit olamazdýk, bunu kabul edemezdik ve hala edemiyoruz da. hep zor olaný seçtik, önce kendimizi zorlaþtýrdýk sonra da hayatý. dünyayý
kendimize zindan etmeyi baþardýk sonunda..
geri dönüþü yok mu bunun? bu zindandan bir çýkýþ, bi kurtuluþ yolu yok mu? bence var.. hem de o kadr basit ki herþey gözümüzün önünde. görmek istemiyoruz
sadece. bu kadar basit olduðuna inanmýyoruz. hani basit sorular karþýsýnda afallarýz ya sýnavlarda, bu kadar da basit olamaz der düþünür dururuz acaba
aldatmaca bunun neresinde diye. yahu doða þeytan deðil ki insaný aldatsýn. þeytanlýk insanýn kafasýnda var. o güzelim rengarenk çiçeklerde, o sallanan
yapraklarda, cývýl cývýl öten kuþlarda, martýlarda, kedi köpek ve balýklarda olabilir mi þeytan sizce? yani olsa olsa insan doðayý aldatabilir ve iþin
gerçeði de budur. o doða döngüsünün en önemli zincirlerinden bir tanesi olan insan ýrkýnýn dengesini bile bozduðunun farkýnda olmayan biz çok zeki
insanlar, bir ideolojiye zincirleyip kendimizi körelmeye mahkum etmiþ durumdayýz. köleleþmiþiz, kendimize efendiler yaratýp bizi süründürmelerine izin
vermiþiz.
en baþta tersinden bakarsak demiþtim olaya yani doðayý insanlaþtýrmak yerine insaný doðalaþtýrýrsak ne olur? kendi yarattýðýmýz duvarlarý, zincirleri
kýrýp içinde hapsolduðumuz zindanlardan kurutlmayý baþarabilir miyiz? herþeyi denedik bi de bunu deneyelim ne çýkar.. þimdi bu bahar biz de güneþin
baþýmýza vuran ýþýklarýyla aydýnlansak, önce bi doðayý görsek olanlarý farketsek sonra bi kendimize baksak, sorgulasak, eleþtirsek. ardýndan birbirimize
baksak, tüm yargýlarý unutup güzelliðimizi farketsek, gülümsesek ve el ele tutuþsak. dürtülerimizi esir etmesek te onlarý serbest býraksak ve öpüþsek,
seviþsek týpký tüm doðanýn yaptýðý gibi.. doðal olmaktan korkmasak, bikez olsun 'insan gibi ol' demesek kendimize..

Ulaþ Tuzak
22/3/12