Bazen eskir herþey
aþk bile
kaybolur baktýðýn gözler gözlerinin önünde
serilir tüm umutlarýn yere
zaman geçtikçe
süzülür iliklerinden aþk
baktýðýn yerden kaybolur o kadýn
eskiyi unutmak gelir düþlerine
bir bakarsýn
kalmamýþtýr bir damla bile yüreðinde
dilin tutulur onunla konuþurken
aþktan deðil bilirsin;
bir bakmýþsýn unutursun onu
belki de hatýrlamak istemezsin
tazelenmemiþ anýlar bile unutulur gider...
ama bir gün vardýr
insanýn yaþama tutunmasý gerekir
karanlýða doðan güneþ gibi
sonsuz bir derya...
baktýðýn yeri gösterir sana
üþümüþsündür ama ýsýtýr
gün doðumunda karþýlar seni,
bedeni usulca sokulur yanýna
ortada yanan ateþ deðildir ýsýtan
onun sýcaklýðýdýr...
üstün baþýn is kokar
ama onun kokusunu ayýrt edersin
bitmesin istersin o dakikalar
onca kalabalýk konuþur
ses bulanýklaþýr
sadece onun sesi kalýr
gözlerin bir an olsun ondan ayrýlmak istemezsin
konuþurken sanki bana masal anlatýrmýþ gibi
acizliðini belli etmek istemezken
iyice girersin yerin dibine
ince bir gülümsemesi seni hayata döndürür...
kimdir bu meleklerin yansýmasý
kimdir bu beni hayata baðlayan,
kalbimi yeniden canlandýran kadýn...
iyi geceler gece kirpikli kadýn..