Yalnýzlýk yoruyor beni, boðuþuyorum kendimle. Yeni bir yer, yeni bir yahat, herþey yepyeni. Niyeyse bir þu yalnýzlýðým eski. Alýþýrým herþeye þu hayatta ve alýþtým da, ama sensizliðe alýþamadým hala. Ne zaman akþam olsa aþkýn çöküyor üstüme, ne zaman bir þarký dert yansa; dertlerim depreþiyor geliyorsun gözlerimin önüne. Ýçim sýzlýyor, gözlerim dolup dolup boþalýyor, acýnýn baþka tarifi yokki biliyorsun iþte…
Ahh aþk! Ne güzeldi, þimdi ýzdýrap versede yaþanýrken herþey güzeldi, kalbimde býraktýðý tat en leziziydi. Þimdi gözyaþý döküyorum senin için, pek çok zaman olduðu gibi. Kýsa bir aþk yaþadýk ama ben seni kýsa bir dönemlik sevmemiþtim, þimdide bu yüzden bir türlü bitiremedim. Ben kovdukça kalbimden, her þarkýda saplandýn kaldýn iyice. Senin sevgin sezonlukkken, bende aþkta kýsa metraja yer yoktu asla.
Bir türlü çýkaramadým aklýmdan anýlarýmýzý, kovamadým kalbimden sevgini. Hep niye dedim kendi kendime, “niye sevemedi beni”. Bulamadým cevabýný, çýmamadým iþin içinden. Sýðýnacak liman ararken, ayazdan kalbime sýðýnmýþ demekki dedim .

Aþkýn bana büyük bedeller ödetti, aþkýn bana dünyamdaki en büyük dertti. Sevgin bana en güzel hediyeydi, sevgin bana en büyük iþkenceydi. Sen anlarsýn iþte beni. Bir sen anlamadýn ya beni…
Þu yaþadýðým yeni dünyamda bazen bir teselliye, bazen bir desteðe, bazen bir ele, bazen de sýmsýcacýk bir sese sýmsýcacýk bir kucaða ihtiyaç duyuyorum. Beni ellere muhtaç edeceðine
Yanýmda olsaydýn ya…