Nedir ölümden daha sessiz olan. Çýt yok bu gece yine ölüm ve yalnýzlýk kusuyor ayrýlýklar. Ýki ayrý yakasý gibi Ýstanbulun. Hiç kopmayan ama hiç kavuþamayacak iki aþýk gibiyiz yine. Kaç defa denedik unuttum. Hep yenileceðimi bile bile sana koþtum. Her dafesýnda ölümdü karþýlayan beni kaç caným kaldý onu da unuttum. Yýlmadan her defasýnda daha umutlu sana koþtum ve öldüm.

Ölümden daha sessiz olan neydi. Öldük kaç defa dirildik ama sonunda hep öldük.

Anladým galiba sonunda çözdüm bu aptal döngüyü. Sende her yol ölüme çýkýyor. Ah þapþal ben nasýl farkedemedim sen sadece benimle oynamayý sevdin. oyun saati bittiðinde gideceðini nasýl da akýl edemedim.

Deliyim sanýrým öleceðimi bile bile yine kapýndayým. Korkularýndan arýnmýþ bir asker gibi sadece süngümde savaþýn ortasýndayým. Biliyorum öleceðim ama korkmuyorum çünkü ölsemde sana kavuþuyorum.

Sanýrým bu kez sorunu kesin çözdüm çünkü sorun sende deðil bende;

"Ben sende ölmeyi çok sevdim"