Bir dünya düþününki!yedi milyar insan,yedi milyar can,yedi milyar düþler,tutkular,özlemler,hasretler,ayrýlýklar,nefretler,acýlar,göyaþlarýnda akýp giden umutlar ve yaþayýþlar.

Zamanýn bizleri neye gebe yapacaðý,rüzglarýn bizi nereye sürükleyeceði mechuldur.Bazen gürültüden,laðam gibi kokan düþüncelerden,fahiþe sevdalardan,gördüðümüz tanýk olduðumuz insanlarýn nefret duygularýndan sýrf kendi egolarýný tatmin etmek için yaptýklarý canice hareketlerinden ve iki yüzlü suretlerken boðuluk kaçarcasýna kendimize sessiliðe ve kimsesizliklere gömeriz.

Sokaklarýn sade ve rengsiz duvarlarýndan,yollarýndan geçerken kaldýrým taþlarýndan uzanan kendini her þeyden soyut tutan yaþamdan ve insanlardan býkmýþ insanlarýn kirlettiði þehirlerin pislikleri yüzlerinde sinmiþ tutkularý sadece kuru bir ekmek olan çelimsiz,gözleri içeri kaymýþ,elleri nasýrlý,kirli yüz haltlarý çökmüþ kýrýþmýþ sokak insanlarýnýn küçük bir gülümsemeleirne tanýklýk ettim.

Umutlarý çamur deryasýna dönen,yarýnlarýný rüzgarlarýn süpürüp alýp götürdüðü bu insanlar nasýl olurda gülebiliyorlar.Nasýl olurda hakaretlerden,küfürlerden,pisliklerden,laðam gibi kokup kendini belli ettiren fahiþe düþüncelerden oluþan bir dünyada halen bile gülebiliyorlar.

Uzaklardan elbiseleri yýrtýk,ayakabýsý eskimiþ paçavraya dönmüþ,kirli belki günlerce yýkanmamýþ yüzü kir pas içinde sümüðü aðzýna varan yaþý dokuz veya on olan yanýma gelince o kirler içinde zar zor görülen bilen mavi gözlü küçük bir kýz çocuðu elinde dört ila 5 tane olan selpaklarý elime uzatýðýnda yaþamýn tüm kirleri içinde küçük yüreði ile kocaman gülüþü beni hayrete düþürüyor.

Durup zamanýn akýp giden kararsýzlýðýnda nekadar çirkin,ölüm,savaþ,çýðlýk,yokoluþ,ayrýlýklar,býtkýnlýklar,cinnetlikler kýsacasý bir cehennem olsada bir cennetin var olduðuna ve bu cennetin GÜLÜMSEME ile olacaðýna inandým.