Hava kurþuni... Bungun... Gök, aðladý aðlayacak... Süzülen birkaç gözyaþý damlasý, benimkilere karýþtý, dudaklarýmýn kenarýnda buluþtu. Onunkiler tatlý, benimkilerse tuzlu...

Þaþýracak ne var bunda?... Gözyaþlarýnýn tadý baþka baþka olur.

Meþeler, son palamutlarýný da atmýþlar. Alakargalarýn, sincaplarýn, farelerin ve köstebeklerin kýþlýk kilerlerini doldurmuþtur þimdi palamutlar... Kahverengi kabuklarýndan sýyrýlýp, kargalarýn ve kemirgenlerin aðzýndan kurtulan pelitler, çimlenmeye bile durmuþlardýr belki...

Biliyor muydun?... Meþeler akýllýdýr. Doðum kontrolü uygular; meyvesini esirgeyerek, soyunun güçlülüðünü özenle korur. Üç dört yýlda bir meyve verir. Öyle her yýl doðurup durmaz. Çünkü, her yýl meyve verirse, hýzla ve ayný anda çok sayýda üreyen kemirgenler, palamutlarý tüketiverirler. Meþe, bunu bilir, onlarýn sayýlarýný izleyerek meyveye durur, dengeyi korur.

Biliyor muydun?... Meþeler, çok güçlüdür. Kökleri, topraðýn derinlerine iner ve yayýlýr. Meþenin bu derinliðe doðru dalýþýný ve çeperlere açýlýmýný ayný esirgemezlikle kucaklar toprak... Ve aðaç, büyük bir güvenle birleþir toprakla. Güven duymadýðý peliti, toprak istemez; pelit güven duymazsa, sereserpe veremez kendini topraða.

Söyler misin bana meþe?... Yani rica etsem... Belki yalvarmaktan bile gocunmam... Söyler misin bana týlsýmýný?...

Bak... Yürümüyorum þimdi, kýmýldamadan duruyorum.

Bak... Sustu, ayaklarýmýn altýnda inleyen kuru yapraklarýn... Seni dinliyorum can kulaðýmla...

Söyler misin?... Güven, bu aþkýn neresinde?... Peki, aþk, güvenin neresinde?... Ve sevgi nerede?...

Söyler misin meþe?... Ben ormanýn neresindeyim, hangi yolaktan gitmeliyim evime?...

Söyler misin?...

Vildan Sevil
Aralýk 2011