Bir yerlerin sýnýrýnda birileri ölüyor birilerinin içinde, bir iç olmanýn istenmeyeninde.
Susuyoruz, konuþuyoruz , dinliyoruz ama acýmýyoruz vicdanlarýmýz, ara ki bulasýn, var ama nerdenin bilinmezin de...
Ýçimiz deðil, sözümüz acýyor ki söz gider iç baki kalýr ve kelebek ömürlü kelimeler hayatta kalamaz bu uzak istenmeyen mesafesinde.
Bir tek sus dayanýr bu mesafeye ve sus bir baþka susmaya gebedir nihayetinde...
Bir tek mermi bir kitaplýk kadar söz barýndýrýr bazen, geldiði yerde yüklenir sözle, gittiði yerce anlam kazanýr.
Kimin yüreðindeki kaný kime taþýr önemlidir elbet...
Bazen bir damla kan pusulasý olur vicdana giden yolun.
Üç adýmda biter bir toprak parçasýnýn üsünde ve altýnda kardeþler, bir de ölmenin arafýnda bir mermi, soksa ölecek, dönemeyecek kovanýna, dönmemek için yola çýkarýlmýþ olsa da...