Þimdi adýný koyamadýðým bir sürü þeyle
oturmuþ,
sana bunlarý yazýyorum.
Tüm o serseriliðim,
kaçamaklarým,
avuç avuç içtiðim ilaçlar,
kendimi zehirlediðim tütün ve arkasýna saklanmýþ tüm o öksürmeler;
hepsi masada!

Kaðýt kalem yok bu sefer!

-Söylenen her þey unutulmak için söylenilecek ve hiçbir delil býrakmayacak ardýnda.




Çok umutsuz baþladým, affet!
Kelimelerle seviþip yalnýz uyandýðým yataklarla ilgili.
Çünkü, sayýsýz þiiri ezbere bilirken hiçbir þairin duygusuyla aþýk olamayan “o kadýnlar”daným ben. Hani aradýðýný bulamayanlardan! Ya da herkesin aradýðýný sandýðý o adamlardan bir halt anlamayanlardan.. Aþýk olunan yanlýþ kadýnlar vardýr ya hani, iþte tam da onlardan!
(Matah!)

Yine okumadan yazýyorum bak.
Söz veriyorum, delil yok bu akþam!

Bir kara delik olmalýyým, dünyanýn bu noktasýnda baþlayýp fezanýn bir yerlerinde son bulan! Baþka bir açýklamasý olamaz bu boþluðun!

Üstelik,
Daðýnýk saçlarýmla öldürmeye çalýþýyorum kendimi. Üç gündür üstümden çýkarmadýðým çizgili bluzum ve þortumla! Ucu ucuna baðlanan sigaralardan oluþan bir köprü kurdum evimin ortasýna; üstünden geçersem cenneti bulacaðýma inanýyorum!

Býrak daðýnýk kalsýn, düzene girmiyorsa hiçbir þey! Ýçine düþtüðümüz tüm çukurlar, yollarý düzeltmek için açýlmadý mý zaten?

Çýldýrdýðýma inanýyor olman normal!
Çýldýrmýþ olmam da!
Çünkü artýk yazmak için yazmýyorum, okunmak için de!
Boðazýma kadar soktuðum parmaðýmla kusmaya çalýþmak gibi,
Ve içimden çýkan her þey;
“deliller” üzerine!