ne bir izi ne iþareti kaldý,
gürül gürül akan çeþmelerin,
o bereketli sevda pýnarlarýnýn,
yürek çarpar, gönül titrer, zaman dururdu,
ne zaman görünse o gül endam,
erken çýkan ay gibi balkonundan.

nasýl dönerse dünya habersiz bizden,
öyle dönerdi baþým uzakta benden,
içimden gelirdi, bir þiir mýrýldanýrdým,
sesimi, iniltimi duysun isterdim,
piþmanlýk çiçeklerini okurdum Baudlaire'den,
ya da Göl Saatlerini,
anlamaz görünürdü ama bal gibi anlardý,
ben de anlardým, âþýk hiç anlamaz mý ?
dudak ucundan, yarým gülüþünden.

sular seller gibi geçti zaman,
ne yazlar ne mevsimler geçti,
un ufak etti, öðüttü sevdalarý
adýna Zaman denilen deðirmen,
yaðmurlarý ve sarý yapraklarýyla
bir o kadar da sonbahar geçti,
nasýl örttüyse o sevdalarý,
nasýl sildiyse izlerini defterden,
özlüyor yürek þimdi giden sevgilileri,
açýk kalmýþ bir zaman aralýðýndan.