Aðlamak da bir zevktir. -Ovidius |
|
||||||||||
|
Gidiþinle yaðmurlarý kirlendi gökyüzünün.. O karanlýk, kirli bulutlar hep tepemde dolaþýr oldu. Þiirler okunmaz, resimler yapýlmaz oldu. Bol bol kirli yaðmurlar yaðdý ve o yaðmurlarýn soluk, kokusuz çiçekleri doðdu. Hem arýlar da bal yapamaz artýk. Ne yapsýnlar kokusuz çiçekleri? Senden sonra ne Ay ne de Güneþ ayný parýltýyla ýþýldadý. Karýncalar yuvalarýnýn yolunu unuttu. Gecenin tüm yýldýzlarý tek tek kaydý.Daha bir karanlýk, daha bir ürkütücü oldu geceler. Yokluðun hayata bir zehir gibi iþledi. Akrep yelkovana naz yaparken, zaman kaplumbaðaya imrendi. Senin þehrine uzak bu þehre, depremler uðradý. Taþ taþ üstünde býrakmadý. Bizi bu þehir bile saklamadý. Her yanýmýz yaprak döktü. Renkler tüm þenliðini yitirdi. Iþýk sadece siyah için kýrýldý. Mor… Zavallý mor en direnen renkti. Denizlerden yakamozlar silindi tek tek. Kayýp küçük balýklar karaya vurdu. Rüyalar kâbuslarla anlaþtý. Ya hepsi ya da hiç biri olmaktý isteðim. Sen tek kalem hamlesiyle, hiç birini iþaretledin. Diline yalanlar dolansýn diye dua ederken, diline yýlanlarý doladýn. Ardýndan hayat asi bir nehre döndü. Peþinde sürüklenmekten, yorulup, iz yanýldým. Karanlýðýn içinde yok oldun(m). Kumdan kalelerimiz savurdu en serseri rüzgâr. Tüm güçlü görünüþümün aksine, þýmarýk bir çocuk gibi aðladým. Acýmasýzlýðýna, bizi dün ilan etmene aðladým. Aðladýðým için de aðladým. Bana kabullenmek düþtü. Sana ise iki ayrý hayatý düðümleyememek. Aðladým. Durup dururken aðladým. Durup durup aðladým. Durmaksýzýn aðladým. Oto çöpe, vara yoða aðladým. Bahaneler yaratýp bahanelere de aðladým. Kadere yazdýðým hüzne aðladým. Soluk çiçeklere aðladým. Herkes için, her þey için tek tek aðladým. Nasýlsýn, iyi misin demek, istedim. Geç kalmýþlýk hissi izin vermedi, diyemedim. Oysaki tek kelime yalýn ayak geliþ demekti. Diyemedim... Yerine bol bol aðladým. Kendime saklandým. Kendimi saklayamaz oldum. Bir yaným çýðlýk çýðlýya iken, sustum. ‘Seni çok özledim ‘ demek istedim. Boðazým düðümlendi, sözlerim kayboldu, dilim tutuldu, diyemedim. Oysaki tek bir söz rüzgâr gibi geliþ demekti. Sarardýk, solduk ama yine bekledim. Umutla bekledim, özledim demeni bekledim, nasýlsýn demeni bekledim. Beklemek zor deðildi de, "Umudu zaman yýrttý."
ÝzEdebiyat yazarý olarak seçeceðiniz yazýlarý kendi kiþisel kütüphanenizde sergileyebilirsiniz. Kendi kütüphanenizi oluþturmak için burayý týklayýn.
|
|
| Þiir | Öykü | Roman | Deneme | Eleþtiri | Ýnceleme | Bilimsel | Yazarlar | Babýali Kütüphanesi | Yazar Kütüphaneleri | Yaratýcý Yazarlýk | Katýlým | Ýletiþim | Yasallýk | Saklýlýk & Gizlilik | Yayýn Ýlkeleri | ÝzEdebiyat? | SSS | Künye | Üye Giriþi | |
Book Cover Zone
Premade Book Covers
ÝzEdebiyat bir Ýzlenim Yapým sitesidir. © Ýzlenim
Yapým, 2024 | © Sinem Hazal Gün, 2024
ÝzEdebiyat'da yayýnlanan bütün yazýlar, telif haklarý yasalarýnca korunmaktadýr. Tümü yazarlarýnýn ya da telif hakký sahiplerinin izniyle sitemizde yer almaktadýr. Yazarlarýn ya da telif hakký sahiplerinin izni olmaksýzýn sitede yer alan metinlerin -kýsa alýntý ve tanýtýmlar dýþýnda- herhangi bir biçimde basýlmasý/yayýnlanmasý kesinlikle yasaktýr. Ayrýntýlý bilgi icin Yasallýk bölümüne bkz. |