Sessiz saatlerin gölgesinde
ayak izlerimde kayboluyor zaman
dýþarýda hava soðuk
azgýn rüzgar penceremde titriyor
korkum rüzgara deðil
gözlerinde yokluðum
soðuk bedenimi sarmýþ
üþüyorum inceden inceden
sýcak tenine üþümüþ ellerim
koynunda güneþime hasretim
sol yanýmda acým var
sað yanýmda yokluðun
gözlerimde kara bulutlar
dökülürüm geceden geceden
kýrgýn deðilim sana kader
küskün gibi bakýyorsada bakýþlarým
bu bedende yüküm aðýr
taþýmaktan korkar gibi kollarým
bir omuz versende bana
aþýversem yokuþunu hayatýn
sessiz gecelerde erguvan rengim
oluversen odamda sýmsýcak tenim...