Mutluluðunun, keyfinin, sevincinin en güzel anýný yaþarken elinden þekeri alýnan küçük bir çocuk gibiydi o an. Hayal kýrýklýðý, þaþkýnlýk, kýrgýnlýk, üzüntü... Kendinin bile bilmediði duygularla küçücük kalbinin acýmasý gibi... Küçücük bedeninden kat be kat büyük adamlarýn canýný yakmasýný anlamýyor gibi, dudaklarý girip çýkarken küçücük yüzünden o güzelim gözlerinden incecik gözyaþlarý süzülüyordu sanki. Öyle düþündü, öyle sandý...

Çünkü insanlar canýný öyle acýtmýþtý, kendini küçücük bir çocuk onlarýysa acýmasýz amcalar sanmasýný düþündürecek kadar kanatmýþlardý onu...

Kapýlarý suratýna çarpýlan zavallý insanlarýn incinmiþliðini taþýyordu içinde, aðýr aðýr uzaklaþýrken oradan karþýsýna geçip onu aþþaðýlayarak adamlýk taslayanlara duyduðu öfkeyi ama susmasý gerektiðinin verdiði adi sabýrsýzlýðý hissediyordu damarlarýnda...

Merhamet dolu ruhuna, iyilikle kuþattýðý dünyasýna verilen hasarý kabullenemiyordu o yüzden. Sersemce inanmýþtý o çünkü, bu kadar kahpe olabileceðini bilmiyordu inanýþlarýn, güvenmenin, hayallerin. Küfürlerin bile anlamlanmaya tenezzül etmediði adiliklere karþý durmaya gücü yoktu bu yüzden.

Gücü sessizliðindendi, gün gelip de konuþacaðý çok þey olacaðýndan...

Biraz daha dayan dedi kendine bu yüzden, dayan ve bekle...

Elinden þekerinin alýnmadýðý, kapýlarýn yüzüne çarpýlmadýðý, adamdan adamlarýn olduðu, namuslu inanmalarýn ve güvenmelerin yaþandýðý, avazý n çýktýðý kadar baðýrdýðýn ve sayfalarca,satýrlarca,haykýrýrcasýna yazdýðýn cümlelerinin olduðu bir dünya olacak...

O gün sen gerçeðini yaþadýðýnda, sahte dünyasýnda pisliðinde boðulanlara söyleyecek çok þeyin olacak...