Baþým duman;
Yürüyorum bir yolda durmadan…
Ellerim ceplerimde,
Yüreðimde terlemiþ bir sevdan ile…


Düþünüyorum gizli gizli,
Çocuklarý ve seni…
Mutlu gelecek zamanlý düþler
Ýnþa ediyorum;
Vebalý geçmiþ zamanlý anýlardan!


Ve düz bir yola sapýyorum;
Sonsuz gökyüzü kadar…
Her yanýmda altýn yapraklý aðaçlar…
Sýrayla selam veriyorlar bana;
Ve birden,
Kenetleniyor gözlerim uzaða,
Terk ettirilmiþ umutlarým, koþuyorlar bana!
Renklerini deðiþtiriyorlar hýzlandýkça…
Biri, þiþman bir zenci bebek oluveriyor,
Anasýnýn kucaðýnda,
Biri, elinde çocuðuyla okul yolunu tutan bir baba,
Biri, yanýnda torunuyla oturan huzur dolu bir ihtiyar;
Ve sen!
Vestiyerimde sakladýðým o gözlerinle,
Beliriveriyorsun karþýmda,
Yaklaþýyorsun bana…
Aðaçlar tiril tiril titriyorlar sevinçten,
Dökülüyorlar altýnlar,
Zümrüt’e çalýyor tüm yapraklar…
Yanýma yaklaþan çocuklar,
Fýsýldýyorlar artýk vakit tamam!


Ve mutluluktan,
Yine baþým duman;
Yürüyoruz bir yolda durmadan…

ZUHAL ERASLAN