Emine PÝÞÝREN
08.10.2011
Efendim, biz asýl hatamýzý nerede yaptýk, biliyor musunuz? Sürekli Atatürk’ü anýp, “ah ile vah ile” elimizde bayraklarla onun gölgesinde kaldýðýmýz için. Ne hikmetse bir türlü de gölgesinden çýkmýyoruz… Oysa O, ýþýða doðru, geleceðe doðru ilerlememizi isterdi…
Biliyor musunuz?
2. Dünya harbinden sonra Alman Kadýnlarý “uçan balonlara” adlarýný, adreslerini ve tüm iletiþim bilgilerini yazarak, savaþta ölen erkeklerinin yerine geçecek “erkek adayý” aradýlar. Yeniden çekirdek aile kurdular. Yeniden yapýlandýlar, sanayide, ekonomide ilerlediler, makine kimyada bir dev ülke oldular.
Oysa savaþ sonrasý aðýzlarý kokuyordu açlýktan. Ve açlýktan ayakkabý kemirdiler, kedi yediler, sokaklarda küçük evcil hayvan kalmadý. Bu yüzden kedilerini þimdilerde tasma takýp dolaþtýrýyorlar.
Ya bizler, 2.dünya savaþý sonrasý ne durumdaydýk?
Atatürk sayesinde Osmanlýnýn ve bizim borcumuz sýfýrlanmýþtý. Ata altýný basýldý. Demiryollarý hýzla yurdun her bölgesine kuruldu. Sümerbank, Etibank, vb kurularak, yurdun alt-üst topraðýndan üretilen maden-petrol vb, elde edilenlerle, sanayimize oldukça katkýsý olan bir siyasetle toprak reformuyla, tarým-ekonomimiz geliþti. Etibank’ýn senelik geliri yükselip, Sümerbank yurdun her iline kuruldu, yerli mallarýmýzla devletin anaparasý nemalandý. Çiftçi “efendiliðini” yaþadý.
Ya þimdi bizim ülkemiz ne durumda?
Ben þu an sadece Almanya ve Türkiye’yi örnek aldým. Hangi ülke aydýnlýða doðru ilerlemiþ? Cumhuriyet sonrasý, Atatürk sonrasý Türkiye hangi sanat, ilim ve bilim adamýyla dünya insanýna yararlý olacak icadý olmuþ. Osmanlý hanlarý-hamamlarý-kervansaraylarý-camileriyle övünürken bizler dikili aðaçlarý “nakil” diyerek uyduruk, geçici kanunlara sýðýnýp, asýrlýk aðaçlarýmýzý köklerinden söküp, %80 telef ettiðimiz ormanlýk alanlarýmýza ileride çölleþecek betonlar inþaat ediyoruz.
Oysa eleþtirdiðimiz ve kin güttüðümüz “iki kardeþ kavmin çocuklarýndan” biri olan Ýsrail’e lütfen bir bakar mýsýnýz, çölü nasýl yeþertmiþ!..
Bir arkadaþým anlatmýþtý:(Mehmet Seviþ)

“Ýsrail tarýmda korkunç ilerledi. Öyle ki bir dostum Ýsrail’de akýl almaz bir görüntüye tanýk olmuþ. Kendisi ziraat mühendisidir. “GDO, toprak ve nano-teknoloji ” konulu bir semineri için gittiði Ýsrail tarýmda ilginç bir baþarýya da imza atmýþ. Arkadaþýmýn aðzýndan dinleyelim:
‘Sýcak çöl kumlarýna Ýsrailli Çiftçiler bellerine baðladýklarý önlüklerinden beyaz beyaz tohum ekiyorlardý. Þaþýrmýþtým!.. Çünkü hiç topraðý olmayan çölde hangi bitki tohumu ektiklerini görmek için yanlarýna yaklaþtýðýmda daha da çok þaþýrdým. Küçük dilimi yutacaktým az kalsýn. Her bir Ýsrailli Çiftçinin avuçlarýnda beyaz beyaz canlý solucanlar vardý. Sýcak kumlara düþen solucanlar kývrýlarak kumun içlerinde kayboluyorlardý. Daha sonra çiftçiler sýcak kumlarý sulamaya baþladýlar.
Anlam veremediðim bu beyaz solucan ekimini sorduðumda, beni daha önce ektikleri ve yemyeþil olan tarlalara götürdüler. Ýþte o anda gözlerim yerinden çýkacakmýþ gibi açýlmýþtý. Zira adamlarýn gerçekten bir harika yarattýklarýna tanýk oldum.’
Efendim, gerçek þu ki o beyaz solucanlar meðerse dört metre kumun altýndaki topraða varýp, her sulama gerçekleþtirildiðinde de “yaðmur yaðdý” sanýp aðýzlarýyla yukarý toprak taþýyorlarmýþ. Sýcaðý görür görmez topraðý kumlara býrakýp gerisin geriye, yerin altýndaki toprak alana doðru kaçýyorlarmýþ.”

Arkadaþýmdan dinlediðim bu mucize buluþ Arap ülkelerinde vahalara, sonsuz yeþilliklere kavuþacaklarýna iþaret deðil mi?
Ama nerdee?
Yat kalk, fetva ver, þeriat adýna trafikte seyreden kadýn sürücüye kýrbaç cezasý ver, kol kes, beþ dakikada bir “muta nikâhý” kýy ve þeriatýn yasallaþtýrdýðý “zinayý” helal kýl, haremine bir sürü kadýný týkarak özgürlüklerini kýsýtla. Nerede kadýn haklarý, nerde çaðdaþ demokrasi, nerede aydýnlýk ve modern bir yaþam, nerede barýþ ve huzur?
“Hadi, de get be! ” demiþ adamýn biri ve eklemiþ:
“Kýlýflarýna göre minare uyduruyorlar.”
“Sen niyetini temiz tut da camiden kilim çal.”
Vay vay vay, deme ya!..
Bizler Arap kültürünü benimsedik. Ýþimiz gücümüz ” hobini gýrtlak-püfünü kandil-tombi yatak. “
Osmanlý’nýn bir zamanlar Üsküdar’da “Miskinler Tekkesi” imar edip, nerede tembel ve avare varsa o tekkede barýnýp, beslendiklerini biliyor muydunuz?
Osmanlý bütçesinin dibine darý eken miskinleri, o tekkeden çýkartamadýlar, ama yangýn çýkartýp tarihten adýný sildiler.
Günümüzde çaðýn harikasý bilgisayarla ödev yapýyor, oyun oynuyor, sohbette dünya 3.cülüðü ile baþý çekiyor, iþyerlerinde internet yüzünden iþler gecikiyor, “kolay yoldan nasýl üne-paraya kavuþabilirim,” düþüncesiyle popüler kültür-sanat yarýþmalarý adý altýnda insanlarýn henüz küçük yaþlarda kiþisel geliþimine ket vuruluyor. Ders kitaplarýmýzdan bazý yararlý dersler kaldýrýlýyor. Güzel Türkçemiz geliþeceðine, farklý dillerle süslenip, unutturulmaya çalýþýlýyor. Tarih bilgilerimizi yanlýþ öðreniyoruz.
Akýldan dökülecek daha neler neler var da… Söylenecek çok söz var, ama yazmayacaðým.

Atatürk’ün adýný anmayý bile hak etmiyoruz biz. Bir adým bile ilerlemedik onun açtýðý yolda. Onu rahat býrakalým da ebedi uykusunda hiç olmazsa dinlensin.

Keyfimize çok düþkünüz. Hani atalarýmýzýn elli sene önce söyledikleri bir söz vardý:
“Keyif eþekte olur” diye…Acaba o keyfi BÝZ hak ediyor muyuz?
Eþek, dedim de aklýma EÞEK ADAMIZ geldi. Sahi o da elimizden gitti mi yoksa?
Efendim, sözün özü tek bir sözcükte gizli.

“Miskiniz…Miskin!..”

Sevgi ve saygýyla

Emine PÝÞÝREN
08.10.2011