Þarap rengiydi etekleri…
Cennetten bir bahçe vardý gözlerinde,
O salkým saçak zülüflerine,
Yuvalar kurarlardý bülbüller…


Âþýktý yaþamaya,
Âþýktý sevmeye…
Etekleri uçuþurken rüzgârda,
Gözlerindeki cennette, açardý yaseminler...
Bülbüller seviþirlerdi saçlarýnýn arasýnda,
Utanýrdý zülüfleri,
Görmemesi için, dökülürlerdi o gül yüzüne…


Çünkü o çocuktu;
Bildiði kelimeler al bir yazma,
Gözleri, bir köylü güzeli,
Teni, vuslatýný bekleyen bir gelindi…


Çünkü o bir çocuktu;
Heceleri kahkahalar ile seviþir,
Mutlulukla raks ederdi cümleleri!
Severdi yaþamayý.
Severdi sevmeyi.


Çünkü o bir çocuktu…


ZUHAL ERASLAN