Kuþlar yuvasýna bir bir çekilir,
Sevdalara dalar baþý yalnýzýn.
Gözlerinden yaþlar akar, dizilir.
Bir oda dolusu düþü yalnýzýn.

Solar gülü yapraðýyla saksýda,
Direnir, sayýklar, aðlar uykuda.
Deniz sanýp yüzer bir kaþýk suda,
Yine hayâlidir, duþu yalnýzýn.

Doluya doldurur, bir türlü almaz.
Boþlara akýtsa, yarýsý dolmaz.
Bir kere yardýma geleni olmaz,
Allah’a kalmýþtýr, iþi yalnýzýn.

Ay doðar da bulutlara çekilir,
Yýldýzlardan bir “merhaba” beklenir.
Zararý, zarara katar eklenir,
Uçar kafeslerden kuþu yalnýzýn.

Umudu tükenir, biter yarýndan
Selamla, muhabbet görmez birinden.
Gün be gün zarara ekler kârýndan,
Altýya eriþmez, beþi yalnýzýn.

Sitem etme yufka baðrým delinir.
Bir gün mutlak çaresi de bilinir.
Uzaklardan koþa koþa gelinir.
Ýlkbahara döner kýþý yalnýzýn.

Türkmenoðlu çýkýþ yolu var elbet.
Bu günler de bulacaktýr nihayet.
En iyi ilaçtýr, her þeye sabret...
Yalnýzlar olacak, eþi yalnýzýn.

Ahmet KARAASLAN
31/07/1995 – Kayseri