Þimdi öyle bakýyorsun çerçeveden benim olan dünyaya. Bense sana bakýp acaba bu dünyamý varlýðýnla doldursan nasýl rengârenk olurdu diye düþünmeden edemiyorum. Hayata olan küskünlüklerim, kýrgýnlýklarým, sevdalarým ve yalnýzlýklarýmý hep o çerçeveden izliyorsun öylece rengini bile bilmediðim gözlerinle. Sadece gözlerinin rengi deðil, kokun, bakýþýn, belki aðzýndan çýkacak peþi sýra küfürler veya o dolu dolu gülüþün. Hiç biri ama hiç biri yok bende. Ne rüyalarýmda ziyaret ediyorsun beni nede bir nefeste yaþadýðým hayatýn bir noktasýnda var benliðin. Neden yoksun? Neden? Senin yokluðuna olan tüm öfkemi Tanrý baba’dan alýyorum aklýma düþtükçe. “Anne karnýnda birkaç aylýk bir bebeðin ne günahý vardý da onu sensiz býraktý bu yaradan? O en emekçi Azrail yoldaþ neden mesaiye kaldý o günlerde?” cevabýný bulamadýðým peþi sýra sorularýn en baþýnda gelenler bunlar. Ve cevabý olmayan öylece sessizce gözlerimi buðulandýran sorular. Kimdin sen? Neydin? Neredesin? Neden yoksun?

     Kýsa kýsa hikâyelerini anlattýlar bana. Kimi zaman hiddetini, kimi zaman masumluðunu ve kimi zamansa o beklentisiz yardýmseverliðini. Üç beþ hikâye ile aldým seni hayatýma. Üç beþ hikâyenle seni yaþadým ama sen olmaya çalýþmadým. Biliyordum çünkü eðer sen olmaya çalýþsaydým senin oðlun olmazdým. Hep sana benzettiler beni, hep yok iþte seni býraktý arkasýnda dediler. Yaþasaydý yaptýklarýný yapardý yada anlaþamazdýn dediler. iki dik kafalý insana bu dünya dardý dediler. dediler de dediler. Kimi zaman gülerek dinledim söylenenleri kimi zamansa yüreðim parçalandý. Hep þanslý gördüm kendimi benimle ayný kaderi paylaþan milyonlar arasýnda. Hiç olmazsa dokunmamýþtým sana, koklamamýþtým, sýcaklýðýný bir kez bile duymamýþ bir kere olsun azarýný iþitmemiþtim. Bilmiyordum bu duyguyu nedir ne deðildir bilmiyordum iþte. Bilmek istemez miydim? Yada seni yaþamak istemez miydim? Seninle yaþanmýþ hatýrladýðým bir aným olmasýný ve o aný rüyamda görmek için uykuya dalmayý ne kadar isterdim. Ömrüm kim bilir kaç yýl sürecek bilmiyorum ama þimdiden yaþadýðým otuz yýl kadar hibe ederdim Azrail’e. O kýsacýk aný yaþamak için.

     Þimdi ise öylece elimde sigaram, bir yanýmda tanrýnýn yasaklý þerbeti o siyah beyaz çerçeveye bakýp gözlerimin buðusunda gecenin bilmem kaçýnda küfürler savuruyorum bu düzenini bu adaletini ve sistemini kargalara kovalattýðýmýn sonrada eþeklere havale ettiðimin dünyasýna. Ve o dünya içinde bu adaletsizliði var edene de sesleniyorum. Ýsyaným yüreðimden beynimden taþýp miraca yükseliyor. Yýlardýr kendime sorduðum sorunun cevabý yok yine bu gece beynimde. Neredesin? neden erkenden gittin? Neden direnmedin? Neden ha neden? Seni bana ilk anlattýklarýnda Azrail denen o muhtereme kafa tutacak bir deli Dumrul demiþtim oysa ben sana o çocuk aklýmla. Ama deðilmiþ iþte. Yoksun dün olmadýðýn gibi bugünde yoksun ve yarýnda olmayacaksýn. Hep olduðun yerde kalacaksýn siyah beyaz bir çerçevenin içinde öylece bakacaksýn benim olan bu dünyaya ve ben her sabah ve her akþam senin bu dünyada neden olmadýðýný sorgulayacaðým ayný bilinmezliklerle.

     Kimi zaman kýzýyorum sana, seninde baba’na kýzdýðýn gibi. Kimi zaman öfkem taþýyor kabýndan ve düþünüyorum. Acaba gözlerini kapatýrken hiç düþünmüþ müydün geride kalan senin olan emanetlerine sahip çýkacaklarýný? Acaba hiç yüreðinden geçti mi sensiz kalýnca senin emanetlerinin de seninle öleceðini? Senin kanýndan olana kimin ne kadar sahip çýkacaðý? Kimin ona destek olacaðý? Duyar gibiyim seni. Ama olmadý iþte. Yaþadým gördüm. Baba yarýsý diye bir gerçek yokmuþ bu dünyada. Sadece insanlar beni görünce seni hatýrlayýp gerçek mi, yalan mý olduðunu bilmediðim gözyaþlarý arasýnda kucakladýlar beni. Ve sadece gördüklerinde ve sadece beni görüp seni hatýrladýklarýnda. Þimdi nerede olduðumu ne yaptýðýmý, nasýl yaþadýðýmý, yüreðimden nelerin geçtiðini ve ne zaman gülüp ne zaman aðlayacaðýmý kime neye nerede ve ne zaman kýzacaðýmý bilen senin kanýndan daha doðrusu bizim kanýmýzdan olan tek bir Allah’ýn kulu yok. Ne oldu bence biliyor musun? Bir büyüðün hatta senin ve benim hayatýmda yeri olan büyüðün aðzýndan çýkan bir cümle “ÖKÜZ ÖLDÜ, ORTAKLIK BÝTTÝ.” Kusura bakma ben söylenenleri paylaþýyorum seninle. Ve biliyormusun, annem o sana deli gibi baðlý kadýn ve senin emanetinin tek bekçisi Annem bana kýzýnca genelde “ÖKÜZ” diyor. Yok ben bu durumdan þikayetçi deðilim neticede annem söylüyor, nede olsa seninde atan söylemiþti. Kýzacak darýlacak bir þey yok. Baba’mýn oðlumun ben o hayata veda ettiðinde öküz sýfatýna sokulduysa, ben hayli hayli yaþarken öküz olmaya hazýrým.

     Kýzabilirsin bana BABA. Yada ne bileyim bunlarý karþýnda söylesem ki þayet öyle bir alternatif olur muydu bilmiyorum ama neler olacaðýný tahmin edemiyorum. Ama gerçekler bunlar. Ve ben bu lanet olasý ben senin oðlunsam ve varsa bir parça senden bana kalan bir þey gerçek buysa dikilirim arkasýna. Gerçek bu. Kýsa ve öz, herkes kendi dünyasýnda kendi hayatýný yaþarken bir kez bile dönüp bakmadýlar hadi bakmadýklarýný boþ ver de ne hal sordular nede hatýr. Nerede ne halt yediðimi bile bilmeyen bu þahsý muhteremler, hadlerini ve hudutlarýný zorlayýp hayatýmda bir emek harcamadýklarý halde beni yargýlamaktan da geri kalmadýlar. Beni, beni ben yapan yanlýþlarýmla beni orada burada yargýladýlar, kendileri bir kez olsun aynaya bile bakmadan. Evet kýzýyorum sana BABA, neden adam edemedin çevrendekileri yoksa zamanýn mý yetmedi BABA?

     Her þeyi boþ ver. Ýnan bana hayatýmda olmayan insanlarýn ne söyledikleriyle bu denli ilgilenip karanlýklara teslim edemem yüreðimi. Sadece anlatmak istedim sana. o bana bakan siyah beyaz resimdeki keskin gözlü adamla hayatýmda ilk kez paylaþmak istedim düþündüklerimi. Ýþte bu noktada dayanamýyor yüreðim. Oysa oysa gecenin bir vakti kapýmý çalsan, otursan karþýma saatlerce ben sana anlatsam anlatamadýklarýmý, saatlerce konuþsak ve artýk kimsenin görmediði o yüreðimde birikmiþ gözyaþlarýmý akýtsam omzuna öylece seni koklayarak sýcaklýðýný duyarak olmaz mýydý? Sevdalarýmý anlatsaydým sana, korkularýmý, öfkemi ve hayata bakýþýmý yargýlasaydýn sabaha kadar. O bilindik cümleler dökülseydi aðzýndan, biz senin yaþýndayken ile baþlayan. Sonra bir hiddetlenseydik, bir gülseydik bir sarýlsaydýk birbirimize. Öylece dolu dolu sarýlsaydýn bana. Hiç bir þey söylemeden, ben iþte o kucaklaþmada anlasaydým her ne yaparsam yapayým bu adam benim yanýmda arkamda diyebilseydim cesaretlenseydim. Evet cesaretliyim arkada olan ve beni bu güne kadar taþýyan kocaman yürekli bir Annem, dev gibi gördüðüm dedem ve o masum gözlerini üzerimden ayýrmayan Anneannem ve benim kimi hallerimi bilen benimle dertleþen ve bana kýzan baðýran kýzsa da baðýrsa da kýyamayan güzel yürekli insanlar var hayatýmda. Var, var ama sen yoksun be Adam sen yoksun. Yokkkkk.

     Baba ne demek? Hiç eksikliðini duymadým, duyurmadýlar ama bu kavramý da bilmiyorum be BABA. Kimi zaman bir dost babasýyla sorunlarýný anlatýyor bana öylece dinliyorum ve çözümsüzlükler içinde sadece dinlemekle yetiniyorum. Nasýl bir BABA olacaðýmý bile kestiremiyorum çünkü bilmiyorum be bilmiyorum. Bilmediðim anda ilkkez anlýyorum seni bu gece. Bana o çerçeveden öylece bakýyorsun ve ben dinliyorum seni. Hiçbir zaman ama ne olursa olsun zalime boyun eðmeyeceðim, doðrularýmýn peþinden yürüyeceðim kim ne derse desin ben ne olduðumu bildiðim sürece adýmlarýmý saðlam atacaðým. O yalancý göz yaþlarýna hiçbir zaman kanmayýp sadece gerçeðin yanýnda var olacaðým. Senin olana sahip çýkmayan yüreklere yüreðimi ve beynimi kapatacaðým. Kimseye yalancý tebessümlerle yaklaþmayacaðým. Evet sen olamam ama sana layýk olmayý baþarabilirim BABA. Zaten benzer özelliklerimiz var yukarda dem vurmuþtum o yüzden sen bana öküz diyeni saygýyla selamlayýp ama o öküzle senin olana sahip çýkmayan sana öküz diyeni bir sorgulayalým istersen BABA.

     Ýnsan tanýmadýðýný, görmediðini yada paylaþmadýðýný sevemezmiþ. Varlýðýmdan beri hayatýmda yoksun BABA ama seni tanýmasam da, bilmesem de üç beþ hikâyeyle var olsan da bende kýsa bir ses kaydý dâhilinde ben seni çok seviyorum. O siyah beyaz çerçevenin içinde olsan da olmasan da ne olursa olsun seviyorum. Dedim ya hayatýmda ilk kez seninle dertleþtim bu denli keskin. Kimilerine bu cümleler mýzrap olup batsa da batmasa da inan artýk önemli deðil. Umurumda hiç deðil. Ben bunu baþarabildim ya ve seninle yüzleþebildim ya yýllar sonra üç satýrda da olsa iþte ben bu gece hep sana sarýldým hem seni içtim hem seni yaþadým BABA. Hayatýmda sadece bir kere keþke dedim ve o keþkenin içini dolduranda sendin. Keþke var olsaydýn, keþke bizimle kalsaydýn.