aþkýmýz
akdenizde
sonbahar havasý gibi
deliþmen.

evvelsi gün
ceneviz koyunda,
çýplak ayaklarým
turkuvaz mavide,
yalnýz bir kayaya oturmuþken
ýþýk hüzmeleri ile yýkanan,
rengarenk taþlarda,
istiridyelerde,
uzaklara bakan gözlerin
yaz güneþi sýcaklýðýnda
tüm bedenimi ateþlendirirken;

bu akþamüstü
ansýzýn bastýran saðanak,
palmiyelerden sýcak topraða damlayan
yaðmur taneleri,
susuzluktan ciðeri yanmýþ kedilere
hayat oluyor.
kana kana içiyorum
sana dair her anýyý.
sensiz yýllarýn
uzak, yalnýz, terk edilmiþ
kurak topraklarý
özsuyunu topluyor aðýr aðýr.

Tüm tozlarým,
varlýðýnla anlamsýzlaþan dertlerim
yýkanýyor
arýndýran yaðmurunda.

Gök gürültüsü,
çakan þimþekler,
sur sesi
yeniden doðuþu müjdeliyor.

saçlarýmda gezinen,
yüzümde ve çýplak tenimde
hissettiðim rüzgar,
ürpertinin duru hazzýnda
ýlýk ýlýk üþüdüðüm
o geceye götürüyor.
ahýrkapý'da
yüzlerce yýllýk denizfenerinin
hazin ýþýðýnda
gözlerimiz ilk kez buluþuyor.
Sessiz, lacivert bir gecede
huzursuz iki ruh
sakinleþiyor.

Akdeniz'de yaðmur þiddetleniyor
palmiyelerden oluk oluk sular akýyor
sokak kedileri sýðýnacak saçak derdinde
herþey sýrýlsýklam
heryer su altýnda
çýldýrmýþ gökyüzü inliyor
fýrtýna var kapýda
dikkatli ol diyor.
bense,
senden
istridyelerden
akdenizden
yaðmur damlalarýndan
lacivert geceden
ve
denizfenerinden
aldýðým güçle
yürümeye baþlýyorum
rüzgara ve fýrtýnaya karþý
sana, bana ve aþkýmýza doðru...