NE YAPIYOR BU ÝNSANLAR
Gaz lambalarý önünde baþladý hikayelerimiz,
Sonra su,elektrik, yol. .. medeniyetle tanýþtýk.
Fakat yine de ayrýldýk,dar gelmiþti yerimiz(!)…
Þehre yamanmak için birbirimizle yarýþtýk.

Toprak önemsiz þeydi, biraz paraydý gereken.
Þehre gençliði feda ettik ömürlerimizden,
Eller makinaya döndü, geçmiþte tohum eken,
Ne kaybettik , bilmedik caddelerde gezerken.

En verimli ovalarým,çöl gibi uçtu gitti.
Yerinde güller deðil, eller salýnýyor artýk.
“Betonla karýn doymaz”,dillerimizde tüy bitti.
Balkondaki güzellerin kaþlarý niçin çatýk..


Dünyanýn en akýllýsý biz miyiz?Söyle bana!
Eller daða evler kurdu, biz ovaya yöneldik.
Asýrlardan yadigar aðaçlar gitti yabana.
Yabancýyýz, yurdumuza sanki uzaydan geldik.

Bir”organik” sözü yetti kaç sefer duyanlara.
Hayvanlardan saðýlmayan süt mü var elinizde?
Ne demek gerek milleti bu hale koyanlara!
Bir tutam ot koyacak yer yok mu yüreðinizde?

Þimdi köyler ne halde , görüyor mu gözünüz?
Fazla insan kalmadý, þehri getirseler bile,
Ayrýlmaktan baþka hiç yol kalmadý üzgünüz;
Yanýmýza kar kaldý, kaç asýr çekilen çile.

Töreler köyde yaþar, öðrenemediniz dengeyi.
Tabiata kastýnýz ne, temiz bir yer kalmadý,
Yok mudur yýkmadan yapmak, yaþatmaksa haneyi?
Arttý durdu ýztýrabým, ilaçla azalmadý.

Fabrikalar açalým, þehirden uzakta olsun,
Insana hizmet olmalý bilimin tek gayesi,
Vitrinlerde deðil güller, evlerimizde solsun.
Soframýzdan eksilmesin zeytini, kestanesi.

Modern þehirler kur bana, kuþlar ötsün aðaçta.
Insanlar boðulmasýn fabrika bacalarýndan.
Mahvolmuþ bir tabiatla derman kalmaz ilaçta,
Her þey vaktinde olmalý; hiç tezi yok yarýndan.


Elimizde deðil bizim, baþkalarý yapmýþ plan .
Milyonlarca gencimiz arþýnlamakta yerleri,
Ne olacak köylerimiz, ne yapacak bunca insan?
Haydi organikçi dostlar, beþ vitesle ileri!
Ünver PAZARLI