Soðuk günlerde içimizi ýsýtan, sýcak günlerde bize ferahlama veren içecek: Çay.
    Çayýn tarihini anlatmaya kelimeler yetmez ama ben hafiften üzerinden geçeyim.
    Çay hakkýnda bilinen ilk þey, Çin'de keþfedilmiþ olan bir içecek olduðudur. Sýradan bir günde, bir tesadüf sonucu bulunmuþ, o günden sonra insanoðlunun hayatýnda büyük yer etmiþtir.
    Çay Çinde deðil de, 'Eski Yunan'da bulunsaydý, kesin bir hikayesi ve tanrýsý olurdu. Hatta felsefe ve arkeoloji derslerinde, o tanrý da anlatýlýrdý.
    Çay, ülkemize göre çok uzak yerlerde bulunmasýna raðmen, ülkemizin baþlýca içeceði ve gelir kaynaklarýndan birisidir.
    Gariptir, Türkiye'de hiçbir evin kahvaltý sofrasý, çay olmadan kurulmaz. Annelerimizin kalktýðý zaman ilk yaptýðý iþ, çayýn suyunu koymak olur. Ýþ yerlerinde çalýþýrken, mola verdiði zaman her elde bir bardak ve o bardaklarýn içinde de çay bulunur. Misafire pasta-börek yanýnda çay ikram edilir.
    Sokak aralarýnda en çok uðrak yeri çay ocaklarýdýr. En tatlý sohbetler elde çay bardaðý varken yapýlýr.
    Çay þifadýr. Boðazý aðrýyan da, baþý aðrýyan da çay içer. Hastaya evde ilk müdahale çayla yapýlýr.
    Çayýn piþirilme þeklide tadýna tat katar. Ocakta piþenle, közde piþen asla bir deðildir. Çay bu, özen ister. Gösterilen özen karþýlýðýnda öyle bir renk, öyle bir tat verir ki! Çayýn rengi, hem keyifleri artýrýr hem de sohbete renk katar.
    Çay...
    Ýnsanlýk tarihinin en eski içeceklerinden birisi.
    Hangi ülkede olursanýz olun, hangi ýrktan insan görürseniz görün, hepsindeki ortak taraf, çay içmeleridir.
    Belki de farkýnda bile olmadan bu yazýyý elinizdeki çay bardaðýyla bitirdiniz.
    Çay... Ýnsanlýðýn ortak noktasý...