Bembeyaz Büyük Kanatlarý Olan Peri
Bir sarmaþýk misali; her gün birileri kesti saðýndan solundan onu az, az uzayan dalýndan uzanmak isterken yarýna ayný kaldý boyu hatta daha da kýsaldý kesile, kesile. Verdi hep, izin verdi almalarýna vermeyi olmasý gereken sandý. Her isteyene dalýndan, yapraðýndan, suyundan, topraðýndan verdi.
Bir gün kýsacýk kaldý. Küçüldü, azaldý devam edecek gücü kalmadý.
Vazgeçmiþken tekrar büyümek için dünyasýna bir Peri geldi.
Koca büyük kanatlarý vardý uçmak için, her þeyi ona geride býraktýrýp onu da uçurmak için.
Büyük kocaman beyaz kanatlarý; bembeyaz tüylerle kaplýydý.
Bembeyaz kanatlarý olan bu perinin, güzel bir kalbi, bembeyaz teni, upuzun saçlarý, kocaman renkli gözleri, ince uzun elleri, zarif parmaklarý vardý.
Peri onun yanýndaydý.
Onun sýrtýndan da iki kanat çýksýn diye elleriyle dokundu sýrtýna okþadý sýrtýný. Onu her gün görmeye geldi her gün okþadý sýrtýný.
Ucu gözüktü bir gün kanatlarýnýn, perinin her gün dokunmasýyla.
Kanatlarý olacaktý onunda bembeyaz koskocaman, güçlü kanatlarý olan perisi gibi.
Saçlarýný da uzatacaktý onun gibi.
El ele periyle uçabilmek için perinin kendine getirdiði peri tozlarýný biriktirdi kavanozlarýnda.
Bembeyaz peri her gün gelip onu öpüp giderdi.
Akþam yine uðrayýp üstünü örtüp baþýnda uyumasýný beklerdi.
Azalmýþ gücünü, vermekten tükenmiþ içini doldurmaya çalýþýrdý.
Olmasý gerekeni ve olmamasý gerekeni anlatýrdý ona.
Onu arayýp sorup iyi mi kötü mü bir þeye ihtiyacý var mý öðrenirdi.
Akýl danýþtý bazen bembeyaz periye; tekrar doðarken bir daha azalmamak tükenmemek için.
Çok kendinden verircesine anlatýrsa kendini, birine çok deðer verirse, birini çok överse, o kiþiye gereðinden çok deðer verirse uyarýrdý peri onu.
Yapma derdi hep. Yine yapma sakýn bu hatalarý. Dur, dur derdi.
Durdururdu o da kendini. Dinlerdi periyi. Periyi dinlerdi. Peri ona çok iyi davranýrdý.
Çok severse, çok verirse hep dur derdi Peri. ‘Dur’.
Çok yemek yerse, çok dans ederse, çok gezerse, çok eþyasý olursa, çok para harcarsa, peri yine ‘’Dur’’ derdi ‘’dur’’. Ben yokken abartma ‘’dur, dur’’. Ben olmasam da hep ‘’Dur’’. Aslýnda hep istediði bunlardý az, az, az olmasý ve sanki yüreðinden geçeni söylüyordu Peri…
Olmasý gerekeni yapamýyor olup þimdi yapýyor olmanýn rahatlýðýný duyumsuyordu içinde.
‘’Durdur kendini’’ derdi.
Kendisi hep çok, çok, çok yapmak isterdi her þeyi.

Çok sevmek çok sevilmekte isterdi.
Çok, çok, çok kelimesiyle doðmuþtu.
Ne baþýna gelirse de iyisi de kötüsü de çok, çok, çok gelirdi.
Peri onun yanýnda kaldýðý sürece hep onu dengeledi.
Peri onunla ilgilendi.
Her yanýna geldiðinde farklý, farklý durumlara göre olmasý gerekeni ona anlattý.
Periyi hep dinledi. O periydi. Bembeyaz büyük kanatlarý olan bembeyaz teni olan kocaman gözleri upuzun saçlarý ince uzun elleri zarif parmaklarý olan bir periydi. Kalbi çok ama çok iyiydi.
Bembeyaz Peri baþkalarýna da yetiþmesi gerekiyordu. Baþkalarýnýn da ona ihtiyacý vardý. Kendi iþleri de vardý. Ona ayýrdýðý büyük vakitler gittikçe küçülmeye baþladý. Onun büyüdüðünü gördükçe Peri rahatlayýp diðer þeylere de odaklanmaya baþladý.
Daha az zaman ayýrdý ona. Arada sýrada öðretilerini yerine getiriyor mu diye yanýna gider gelir oldu.
Peri onu çok sevse de; çok, çok, çok veremez oldu ilgisini ona.
Büyüdü artýk diyordu Peri içinden. Büyüdü.
Periyi özlese de onun ilk günden bugüne söylediði az, az, az ver öðretilerini yerine getiriyordu. Dengeyi buluyordu yaþamý. Toparlanýyordu. Büyüyordu içi, yüreði yeniden. Peri onu yeniden doðmasýný saðlamýþtý.
Peri bir gün hiç gelmedi.
Gözlerinden yaþlar aktý.
Bekledi Periyi.
Perinin koþuþturmaktan kafasý bir beyaz duman oldu. Yetiþemedi ona ama biliyordu ki büyümüþtü.
O uyurken bir gün geldi öptü. Hep dur dedi unutma dedi ‘’Dur’’ kulaðýna eðilip fýsýldadý.
Sonra uçtu gökyüzüne kocaman büyük kanatlarýyla özgürce yukarýya doðru yükseldi.
Peri daðlarýna doðru uçarken dönüp durdu gökyüzünde kocaman bembeyaz kanatlarý bembeyaz görüntüsüyle iri güzel gözleriyle ona bakýp uzaktan o ince uzun elleri zarif parmaklarýyla el salladý. Gözlerinden akan gözyaþlarý gökyüzünden aþaðýya doðru süzülürken daðlara doðru dönüp uçmaya devam etti.
Camda bekledi hep yine gelsin Peri diye.
Bekledi bazen aðlayýp. Onun öðretilerini yerine getirdi hep.
Uzaktaki peri daðlarýnýn tepesinden çýkan beyaz dumanlara baktý.
Kim bilir peri belki artýk beyaz bir duman olmuþtu.
Kanatlarý büyüyordu.
Tüyleri uzuyordu.
O daða gitmek istiyordu. Peri daðýna.
Perisinin bir beyaz duman olduðunu sandýðý daða uçacaktý kanatlarý kocaman olduðunda.
Perisini orada bulup tekrar ona merhaba, ben tekrar bebe olsam beni tekrar büyütsen demek istiyordu.
Belki de büyüdüðü için Peri onu býrakmýþtý. Öyle sanýyordu.
Belki büyümese de Perinin kafasý bir beyaz duman olduðunda bir gün gidecekti.
O az, az, az vermeye devam etti.
Yine her gece Perisini hayal edip uyudu uyandý onun güzel beyaz ýþýklý yüzünü, güzel gözlerini bembeyaz tüylerini güçlü büyük kanatlarýný hatýrladý.
Onun gücünü güçlü duruþunu onun büyük koskocaman kanatlarýný görkemli güzelliðini, onun özgürlüðünü dengesini kontrollü veriþlerini hatýrladý.
Onu özledi ama onun gibi güçlü olmak için büyümeye devam etti. Çok, çok, çok vermeden.
Çok, çok, çok yapmadan hiçbir þeyi…
Perisi sayesinde yeniden yaþamýn içindeydi.
Her gece o peri daðýna baktý.
Beyaz dumanlý daða ve ona yatmadan önce pencereden hep el salladý.

30 Ekim 2010
Gülten Aðrýtmýþ




5846 Sayýlý Fikir ve Sanat Eserleri Kanununca korunmaktadýr/81. Maddesi gereði her eserin tamamýnýn telif haklarý yazara aittir.