Yaðmur.

Sen þimdi çalýþýyorsun. Oysa yaðmur alabildiðine derin, alabildiðine uçsuz bucaksýz. Düþmansýz gülüþmeler arasýndasýn fakat yaðlý bir el gibi hepsi. Sen þimdi bilmezsin çalýþýyorsun. Konuþmuyor, düþünmüyor, çalýþýyorsun. Hayatýný mahvediyorsun, bunu ve öteki düþünceleri de biliyorsun, fakat bilmezsin iþte. Yaðmur, yaðmurun alabildiðine düþkün bu gün. Yalnýzsýn. Bunu bilmekten, farkýnda olmaktan nefret ediyorsun. Oysa yaþadýðýn þey, adýna hayat dedikleri bu it dalaþý, senin için yeni bir þey koymayacak ortaya. Ve sen! Belin bükülünceye kadar sabredeceksin. Niye? Hayýr. Aðlama. Gözyaþlarýn yok. Aðlama. Yaðmur yaðar, alýþkanlýklarýn mesela, hani yaþamak dediðin, nefes alýp vermen gibi itici alýþkanlýklarýn azar. Oysa þimdi. Sen kendinde deðilsin, kendin dýþarýda bir yerlerde. Sokakta mesela, sýrýlsýklam, yalnýz, düþünceli. Aklýn mutluluðu soruyor, aklýn birçok þey için mutluluðunu soruyor. Sokaktaki sen yavaþ yavaþ hareket ediyor, aklýn orada, benliðin orada, ruhun sarhoþ olup öyle gidecek.

Sen.

Kararlýydýn? Yorgundun? Yýkanmýþtýn? Islaktýn? Korkaktýn? Umursamazdýn? Ne oldu? Ne deðiþti? Neyi kaybettin? Hangi savaþa son verdin ya da hangi cepheyi terk ettin bir gece yarýsý? Þimdi yaðmur yaðýyor. Farkýndasýn. Hissediyorsun. Þehir kaybetti, þehir düþtü, kediler isyanda, insanlar toza bulanmýþ. Þehir kaybetti. Sana söyledi bunu. Yine böyle yaðmurlu bir gece yarýsý karanlýk bir telefon kulübesinde. Dinledin, aðladýn. Þehir sustu. Þehir çekildi kendi içine.

Gölge.

Sorularýn içindesin. Çok aradým seni. Önce boþ parklara uðradým sonra terk edilmiþ sokaklara. Yoktun. Varlýðýn zaten kendini inkar içindeyken intiharý düþlüyordun. Nasýl olsa diyordun o akþam üstü, yaðmurun bir gölgeye ihtiyacý yoktur. Olmayacaktý da. Nasýl sinirlenirdim böylesi mahkumluða. Sense bana bakar susardýn. Özledim. Þimdi nerelerdesin? Sokaklar, mahalleler, odalarýn, apartmanlarýn, kahvehanelerin ve sigara dumanlarýnýn arasýnda da yoksun. Oysa ne severdik böyle zehirlenmeleri. Þehrin kötü sözlerini ansýzýn nasýl da çekerdik içimize. Yoksun. Biliyorum olmayacaksýn. Olmadýn da. Ben olmayan bir þeyi arýyorum. Dýþýmdasýn, þimdi onlar bizi kötüleyecekler. Oysa ben sen olmadan çekemem tüm zehri. Ölmeliyim… Hayýr. Kýzma bana.

Þehir.

Ben. Ölüp dirilen, daima bir þeyleri unutan ya da daima bir þeylerin unuttuðu… Deliler ve kedilerin büyüttüðü küçük bir çocuk gibiydim. Bir zamanlar… Eski öykülerde kendimi anlattýðým sözgelimi cansýz sokaklarda þarkýlar söylediðim, derin derin uðuldadýðým o narin özgürlükler içindeki ben. Öldüm biliyor musun? Bir gölge için. Karanlýðýna koþsun diye, güneþin kahreden esirliðinden kurtulsun diye. Þimdi öldüm. Þimdi yok oldum. Birileri. Bilmediðin ve bildiðim birileri, gelip vurdular beni. Ben olmasaydým, çekilmeseydim, gölge gidecekti. Gölge. Zahirdeki gizem. Seviyorum seni. Ýyi ki öldüm…

Gece.

Güneþi sorma bana. Gölgeni o öldürdü. Orospu çocuðu günün bir yarýsý, ihanetle uyanan varlýklar yok etti. Bana asla güneþi sorma, ay ihanetler içinde, ben sessizim. Gizemlerim daðýldý, gizlerim benden özge… Bana güneþi, sorma ne olursun. Þimdi sana vereceðim tek þey rüyalarýn. Ben de þehrin ardýndan gideceðim. Kutsadýðýn çöplükleri katýk edip heybeme… Ýyimsersin. Hayýr. Hani bir gece… Hatýrla. Elindeki küçücük kibritin ateþi ile yok etmek istemiþtin beni. Acýma. Bütün bedenim o kibritin ucunda, vur. Öleyim. Sadece titrerim. Belki yaðmur yaðar. Küllerimi alýr gider ötelere. Sakýn. Ne olursun acýma. Þehrin peþinden gitmeliyim. Bekliyorum seni. Biliyorum. Eski bir düþsün sen. Eski bir çöl mesela. Bin defa kurudun, bir defada yok et beni. Bekliyorum gölgenin sahibi. Ýçimde artýk ne olur dolaþma. Kör bir sokak bul. Küfürlü bir duvar. Eski yazýlardan, eski anlarýmdan ne kaldý geriye? Gel ne olur. Çak kibriti ve yok say beni. Çýk içimden yeter. Rüyalarýný al. Rüyalarýný topla bedenimden. Git. Ýçime býrak ateþi, yavaþ yavaþ yanýp yok olayým. Býrak kendi halime. Belki rüzgar gelir, belki þehir geri döner… Ne olur güneþi sorma bana. Ne olur yak ateþi ve git.

Yol.

Bilirim. Gerçeðin uzaðýsýn. Madem öyle…

Her Þey…

Gecenin içinde bir adam, karanlýðýn atar damarýnda, alnýnda küflü bir karanlýk, anýlar yanmýþ, kavrulmuþ umutlar, dudaklar susuz, gözleri yarý yarýya beyaza kör, ellerde eskiden kalma bir kaðýt, yüzyýllýk anýmsayýþlar, kelimeleri yorgun, dilinde küfürlerin rehin býrakýlmýþlarý, kulaðýnda yeni çýðlýklar…

Gecenin karþýsýnda bir gölge, bedeni ak kanlara bulanmýþ, diz çökmüþ vurulduðu yere, elleri sahipsiz, aklý güçsüz, nefesi kesik, saçlarý uzamýþ, arkasý sýra uzanmýþ karanlýk elbisesi…

Gecenin karþýsýnda birileri…

Yaðmur.

Unutulmuþlar ve tek baþýna býrakýlmýþlar adýna…

Sen hep tekildin. Her parçan saydam, acýyý sonuna kadar geçirgen kýlan sývý bir yoksunluktu. Ama kimse umursamadý bunu. Kimse fark etmedi. Gülerdin bazen de. Böylesi suskunluðun çaresi gülmek derdin. Acemiceydi belki ama gülerdin iþte. Bazen de kükrerdin dünyana. Onlar bunu bilmez kaçardý senden. Sense onlarýn peþinde parça parça düþerdin yeryüzlerine…

Ama soðuksun. Yokluklarýn arasýnda öyle bekliyorsun ki çýldýrmayý, öyle özledin ki kurak topraklarý, uzun beyaz kumsallarý, çocuk sevinçlerini, öyle çekiyor ki canýn; yalnýz sokak lambalarýný dövmeyi, öyle özlem duyuyorsun ki geniþ yaylalara inmeyi. Ama soðuksun, biliyordun. Ne zaman böyle olsa kendin olamazdýn. Bense aynanýn karþýsýnda seni bekliyordum. Bir gelsen diyordum, bir gülsen, kýrýp parçalayacaktým kendimi, aynanýn karþýsýndaydým, üzerime uzandýðýn ceket vardý dizlerimde. Her þey kahrolasýca bir düzen içerisindeydi, her þey seni beklerken kendi kaosunu düzene sokmuþtu ve ben böyle bir yerde, bilirsin, yaðmur, nefes alamýyordum. Gelmedin! Ölüyor gibiyim! Çok da soðuksun! Ceketim kupkuru, aklým çöl gibi, belleðim paramparça, saçlarým ölü, gelsen gülerdim. Gelsen çiçekleri ve böcekleri ya da bütün dünyayý, dünyaný mesela yeniden sevebilirdim.

Þimdi kan damlatýyorum pervazýma, gözlerimden aþaðý beynimin derinliklerinden boþalan bir ruh ile kýrmýzýya boyuyorum çölümü. Elimde yokluðundan kalma kara bir namlu ile boþluklar yaratýyorum zihnimin içinde. Ya gelirsin yahut gelseydin, içimde çiçekler büyütürüm, ya gelmezsin yahut gelmedin; boþluða bir kývýlcým atar giderim…

Sonrasý. Sonrasý falan filan iþte, sonrasý alýþkanlýklarýmýz…