- Ne yapýyorsun?

- Ruhumu dinlendiriyorum.

- Aman dikkat et de sonra uyuyakalmasýn

- Sen merak etme. Benim ne zaman içim geçse, ruhum hemen toparlanýr ve ayaða kalkar.

- "Ruhunu Kaybeden Cihaný Kazansa Ne Çýkar" demiþ Victor Hugo.

- Þimdi bu güzel hatýrlatmayý neden yaptýn anlamadým. Ruhumu dinlendirirken neden kaybedeyim ki?

- Benden söylemesi. Her ruh kendi bedeninden asýlýr. Böyle bir söz var mýydý yoksa ben mi uydurdum þimdi. Neyse konumuza dönelim. Yani sen diyorsun ki ben de koordinasyon tamdýr.

- Kesinlikle öyle. Ruhu dingin tutacak, bedene terk ettirmeyeceksin. Bedene dil öðretip, ruhu ilim ve bilime sevk edeceksin. Ruh ve beden saðlýðý taramasýndan geçirteceksin.

- Bu kadarý da fazla ama ne bu! Göz, diþ, sýnav kaðýdý taramasý gibi.

- Sen ruhu hafife mi alýyorsun? Gelirken üç kere kapýyý çalmasý "Ey Ruh!" unvanýnýn elinden alýnmasýna engel deðil. Stefanzweg ne demiþ biliyor musun? "Ruhunu geniþ tutmasýný erken öðrenebilmiþ kiþi, sonralarý dünyayý içine sýðdýrabilir"

- Hýmm harika! Þimdi senden bir þey rica edebilir miyim?

- Tabi ki.

- Ruhum ve beni yalnýz býrakman mümkün mü acaba. Sensizliðe ihtiyacýmýz var.


Aysel AKSÜMER