Bir varmýþ, bir yokmuþ. Evvel zaman içinde, ve saman içindeyken kalburun... ebedi ve ezeli zaman kýlýðýna girmiþken þeytan, iþlerken günah üstüne günah, ve günah üstüne günah iþletirken tanrýnýn zavallý akýllý insan adýndaki yaratýðýna... iþte o zamanýn her hangi küçük bir kesitinde bir peri kýzý yaþarmýþ. Ucu bucaðý ve derinliði belli olmayan bir gölün ortasýnda evrenin bilinmez bir köþesinden dünyaya inmiþ garip bir taþtan yapýlmýþ kule. O kadar parlakmýþ ki, toplarmýþ gün boyunca gelen tüm gün ýþýðýný ve gece o gölü ýþýðýn renkleriyle boyarmýþ. Pýrýl pýrýl olurmuþ o kocaman gölün her yeri. Ve sihirliymiþ kule. Camlarý ve kapýlarý yokmuþ; sadece o peri kýzýnýn iradesiyle var olur ve yok olurmuþ. Görmesini bilenler kulenin içini görürmüþ. Fakat kuleyi ve kulenin içini görmek kimseye nasip olmamýþ. Çünkü gölü açmak imkansýzmýþ. Hem derinmiþ göl, hemde geniþmiþ. Hem de büyülü güçler ve korkunç muhafýzlar tarafýndan korunurmuþ göl. Ne o gölde yüzmek, ne de balýk tutmak mümkünmüþ. Ancak izlemekle yetinirmiþ o çevrede yaþayan insanlar. Iþýldayan göl dermiþ insanlar o göle. Çünkü her gece aydan daha parlak olurmuþ. Gölün üç yaný bitimsiz ormanlarla kaplýymuþ. Öyle heybetliymiþ ki ormanlardaki aðaçlar, en küçüðünün ucu bile bulutlara dokunurmuþ.

Çok güzelmiþ peri kýzý. Görenin gözlerini kör edecek kadar güzelmiþ. Up uzun saçlarý varmýþ. O kadar uzunmuþ ki saçlarý, saçlarýný saldýðýnda kanatlarýný örtüp saklarmýþ. Saçlarý simsiyahmýþ. Gece gibi siyah, ancak elmas gibi ýþýl ýþýlmýþ. Saçlarýnýn telleri kalýnmýþ. Kaþlarý yay, kirpikleri ok. Nokta burun, mim dudakmýþ. Yüzü pürüzsüz ve ýþýl ýþýlmýþ. Her iki Elmacýk kemiðinin hemen altýnda birer gamze oluþurmuþ güldüðünde. Rivayet odur ki, o gamzeye bakan gecenin gizemine, evrenin derinliklerine karýþýrmýþ. Aklý olmadýk diyarlara gidermiþ de bir daha gelmezmiþ geri. Uzun boylu denecek kadar uzunmuþ. Elleri ince, parmaklarý uzunmuþ. Kendini bildi bileli yapa yalnýz yaþarmýþ okocaman kulede. Ne kendisi gölün sýnýrlarýný aþmak istemiþ ne de dýþarýdaki fanilerden brii aþmayý denemiþ gölün sýnýrlarýný.

Rivayet edilir ki, belzar adýnda bir cin varmýþ zamanýn çarklarýna sýkýþmýþ minik bir zamanda yaþayýp sevdiði için can vermiþ. Ýfrit ordularýnda üst düzey bir subaymýþ Belzar. Ýyiliði hiç yokmuþ, kötülüðü çokmuþ. Genç bakirelerin korkulu düþüymüþ belzar. Gece düþlerine girer, gündüz olmadýk yerlerde karþýlarýna olmadýk kýlýklarda çýkarmýþ. Ya korkudan akýllarýný yitirirmiþ genç bakireler. Ya da oracýkta ifal edilirmiþ belzar tarafýndan. Gücü çokmuþ belzarýn. Ýfrit ordularý komutaný mûra’ya yakýnmýþ gücü. Nefesi ölüm, dokunuþu zulümmüþ. Bir kusurcuðu varmýþ belzarýn. Ýnsan diþilerine fazla meyledermiþ. Hani demiþtik ya, korkulu rüyasýymýþ bakirelerin.

Günlerden bir günmüþ. Belzar kanatlarýný sonuna kadar açýp akbaba donunda göklerde uçarken bir çoban kýz görmüþ. Görür görmez de vurulmuþ. Hemen inmemiþ gökyüzünden ürkütmemek için o güzel kýzý. Gök yüzünde dönmüþ, dönmüþ, dönmüþ. Uzun uzun izlemiþ kýzý. Nihayet yanýna inmeye karar vermiþ. Ormana doðru uçup aðaçlarýn arasýna inmiþ. Yakýþýklý ve genç bir delikanlýya dönüþtürmüþ kendini. Dudaklarýnda hoþ bir melodi ýslýðýyla çýkýp yürümüþ kýzýn yanýna doðru. Ve yüzünü hoþ bir büyüyle kaplamýþ görenin görür görmez aþýk olacaðý bir etkisi varmýþ. Ve nihayet kýzla göz göze gelmiþler. Ve kýz oracýkta kara sevdaya tutulmuþ büyünün etkisiyle.