Sen gecelerin adamý,
gündüzlerin düþmaný
akþam sefasý,
karanlýklar þövalyesi.
Siyah incim,
baldýran zehirim,
Hadesim.

Aylardan Kasým
sýzlayan gökyüzü
gizli gizli
aðlayan bulutlar,
altýnda
Denize bakan
kuzguni
kurþun
gözler,
gölgeli yüreðinden
hicaz þiirler söylüyor.

Güz ayazýnda
üþümüþ kalbimi
ýsýtmayacak biliyorum.
Haince
kundaklayacak
tam orta yerinden,
atacak,
sevdanýn
en karasýna.
Zalim tellal
senin yazdýðýn fermanla
daðlýyor
yüreðimi.

Ama
benim de
güçlerim var.
Baharda açar erguvan çiçeklerim
Boðaz kýyýlarýnda.
Kokularýyla
aþkýmý doldurur
ciðerlerine
her nefes alýþýnda.
Gözlerin çiçeklerimle
her buluþtuðunda
kýrlarda, aðaç dallarýnda
beni hatýrlarsýn;
sana ilk geliþimde
giydiðim erguvan elbiseyi,
saçlarýmdaki papatya tacý,
sürdüðüm yasemin kokusunu.

Küçümseme bunlarý.
Aðýr aðýr süzülür
gönlüne,
sultanlýðýný ilan eder
en savunmasýz
halinde.